حسن رمضانی، نماینده استان بوشهر در شورای عالی استان‌ها
روزهای گذشته در استان بوشهر شاهد یک اتفاق تلخ تکراری (استشمام بوی بد گاز توسط مردم عسلویه) و یک رویداد مغفول ملی و تاریخی(روز ملی جزیره خارک) بودیم. اتفاق و رویدادهایی مهم در قطب اقتصادی و پایتخت انرژی ایران زمین که گویا برای مسئولان کشور چندان مهم به نظر نمی رسد چون صدای مردمش تا کنون به جایی نرسیده است.
مردمی که در این سال‌ها فقط دردهایشان بیان شد اما از درمانشان خبری نشد که نشد. مردمی که در فقر به دنیا می آیند، در محرومیت زندگی می کنند و در پایان با پسوند نامیمون محروم خواهند مرد.
مردمی که کودکانشان شب های پر ستاره را تجربه نکرده اند چرا که شعله های فروزان و سرکش فلرهای نفت و گاز مجالی به خودنمایی ستاره‌های آسمانشان نمی‌دهد و این پایان قصه نیست وقتی کودکان عسلویه و خارک آسمان آبی را نیز تجربه نکرده اند، آسمانی که در میان غلظت دود نفت و گاز همواره چهره ی سیاهش به نمایش گذاشته است.
دریای درخشان عسلویه و خارک سال‌هاست که کدر شده و کف دریای مروارید پرورش پر شده از لوله های غول پیکر نفت و گاز چه دردناک است بی‌خبری یا بی توجهی به مشکلات مردم غیرتمندی که تاریخی به درخشندگی مروارید و مرامی به وسعت دریای خلیج فارس دارند.
مسئولان و دولتمردان محترم: شما که به نداشته‌های عسلویه اضافه نمی‌کنید فکری برای حفظ حداقل داشته هایش کنید. حق نفس کشیدن حداقل حقی است که در کره زمین می توان برای تمام انسان‌ها قائل شد.
دو سال از تشکیل کمیته ملی کاهش آلودگی عسلویه گذشت، دستاوردش چه بوده و در آینده چه خواهد بود؟! چند روزی است باز قصه تلخ و تکراری بوی بد گاز لذت یک نفس کشیدن ساده را از کودکان عسلویه گرفته و کمیته ای که همچنان به شکلی فرمالیته تنها در حال بررسی است، همچنان که در شمال استان بوشهر نیز گاز رسانی به مردم خارک در حال بررسی است. جزیره خارکی که با صدور 95 درصد نفت از پایانه های نفتی آن به عنوان قطب صادرات نفتی، نقش مهمی را در اقتصاد کشور ایفا می نماید و سال‌هاست از عدم امکانات مناسب رنج می برد و در استانی که به پایتخت اقتصادی و انرژی کشور معروف است از زیرساخت‌های انرژی از جمله گاز محروم مانده است.
از محرومیت و مظلومیت جزیره فراموش شده خارک همین بس که 15 دی‌ماه، روز ملی جزیره خارک که تقارن با خروج نیروهای استعماری هلند در سال 1144 هجری شمسی و مصادف با شهادت سردار رنجبر فرمانده دلاور و مبارز آن در دوران دفاع مقدس است، کمتر کسی سخنی از این روز بزرگ به میان می آورد.
انگار مهر مادری نیز بر دُرّ یتیم خلیج فارس حرام شده همانگونه که از عسل بزرگترین میدان گازی جهان، تنها موم آن به مردم عسلویه رسیده است، مومی که شفابخش دردهای بی‌شمار مردم آن نخواهد بود.
