به گزارش اقتصادانرژی، به نقل از ایرنا، سهامداری در پالایشگاههای فراسرزمینی مزایای زیادی برای کشورها دارد؛ به طوری که کشورهای صادرکنندهی نفت همواره به این سیاست به عنوان راهکاری برای فروش تضمینی نفت خود نگریستهاند.
متأسفانه تاکنون این سیاست در کشور ما مغفول مانده و از ظرفیتهای موجود برای همکاری در پالایشگاههای فراسرزمینی آن گونه که شایسته بوده است، استفاده نکردهایم، اما وزارت نفت در دولت سیزدهم اقداماتی را در این زمینه به اجرا گذاشته است.
ونزوئلا اولین کشوری بود که هدف تهران برای همکاریهای پالایشگاهی قرار گرفت. این تلاشها به فروش نفت ایران به کاراکاس به میزان ۲۰۰ هزار بشکه در روز انجامید که در شرایط فعلی تحریمی قدم مثبت و رو به جلویی محسوب میشود.
ازبکستان نیز کشور دیگری است که وزیر نفت در حاشیه اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای از افزایش فروش نفت به این کشور و همکاری در پالایشگاههای آن خبر داد.
ازبکستان دارای دو پالایشگاه عمده نفتی با ظرفیت پالایشی ۲۳۰ هزار بشکهای است؛ اما این پالایشگاهها در حال حاضر با ظرفیت ۵۰ درصدی کار میکنند و قرار است با همکاری تهران از ظرفیت آنها به صورت کامل استفاده شود.
مهرداد ویس کرمی، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در گفتوگو با ایرنا با اشاره به این موضوع که باید فکر اساسی در خصوص اجتناب از خام فروشی نفت بکنیم، اظهار کرد: سالهاست کارشناسان بر لزوم تبدیل نفت به فرآورده و پرهیز از خام فروشی تأکید میکنند و این تبدیل به موضوعی بدیهی شده است.
وی افزود: خام فروشی آفتی برای توسعه و رشد کشورهاست. سرمایههای ما بر اثر خام فروشی هدر میرود و ارزش افزودهای به کشور برنمیگردد. ما نباید نفت را به عنوان یک سرمایهی ملی بهصورت ثروتی بادآورده هدر بدهیم. باید سیاستهایی در راستای بهترین بهرهبرداری از این سرمایه ملی داشته باشیم. تبدیل نفت به فرآورده علاوه بر اینکه ارزش افزوده بیشتری ایجاد میکند به اشتغالزایی منجر میشود و استقلال کشور را به دنبال دارد. از سوی دیگر، این روش به خنثیسازی تحریمها میانجامد.
این نماینده مجلس گفت: اگر سالها قبل به فکر تبدیل نفت به فرآورده بودیم و این سیاست را عملی میکردیم، اکنون در دوران تحریم با مشکلات کمتری مواجه میشدیم، زیرا فرآوردههای نفتی نسبت به نفت خام خاصیت تحریم پذیری کمتری دارند.
ویس کرمی تاکید کرد: نفت یک ثروت دائمی نیست و ممکن است انرژیهای دیگری بیاید و مصرف این ماده ارزشمند را در جهان محدود کند. از طریق تبدیل نفت به فرآوردههای نفتی میتوانیم جلوی این آسیب را به کشور بگیریم.
وی ادامه داد: یکی از سیاستهایی که میتوانیم در پیش بگیریم و مزایای زیادی برایمان دارد، استفاده از ظرفیت خالی پالایشگاههای فراسرزمینی است. استفاده از امکانات کشورهای هدف به منظور تبدیل نفت به فرآورده میتواند مورد توجه قرار بگیرد و از این طریق منافع دو طرفهای را برای خودمان و کشور مقابل رقم بزنیم. البته باید به این موضوع توجه داشته باشیم که سرمایهگذاری در پالایشگاههای فراسرزمینی در کشورهایی صورت بگیرد که امنیت سرمایههای ما تضمین شود.
عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس خاطرنشان کرد: یکی از مزایای همکاری در پالایشگاههای فراسرزمینی، صدور خدمات فنی و مهندسی به آن کشورهاست. در حال حاضر، برخی نخبگان برای یافتن کار در داخل کشور مشکل دارند و میتوانیم از طریق انتقال دانش به کشورهای دیگر اشتغالزایی داشته باشیم و تا حدی به رفع این مشکل کمک کنیم.
ویس کرمی اضافه کرد: صدور خدمات فنی و مهندسی به کشورهای دیگر باعث میشود نخبگان را در داخل کشور حفظ کنیم و از مهاجرت آنها جلوگیری به عمل آوریم. انتقال دانش به دیگر کشورها برای کشورمان ارزآوری دارد و به خلق ثروت میانجامد.
وی تاکید کرد: تلاشهای وزارت نفت را در خصوص همکاری در پالایشگاههای فراسرزمینی ونزوئلا و افزایش فروش نفت به این کشور میتوانیم در شرایط فعلی یک موفقیت برای دولت سیزدهم به حساب بیاوریم. ونزوئلا تاکنون متحد خوبی برای ما بوده است و همکاری با این کشور نیازهای دو طرف را برطرف میکند.
این نماینده مردم در مجلس گفت: ما باید از ظرفیتهای موجود به نحو احسنت استفاده کنیم. قرار نیست فرصتها در دنیای اقتصاد دائمی باشند، هر چقدر بتوانیم از فرصتها سود ببریم، به نفع کشور است و باید این کار را انجام دهیم. بهطور کلی، کشورهایی که سابقهی همکاری با ایران را داشتهاند و در شرایط تحریم در کنار تهران قرار گرفتهاند، مورد اعتمادتر هستند.
ویس کرمی بیان کرد: همکاری در پالایشگاههای فراسرزمینی در کشورهای منطقه از جمله لبنان، سوریه، ازبکستان و… نیز میتواند علاوه بر بازارسازی برای فروش نفت کشور به افزایش نفوذ سیاسی و اقتصادی ایران در منطقه و پیمان سازمان همکاریهای شانگهای بیانجامد.
