به گزارش اقتصادانرژی و به نقل از ایرنا، «مجتبی پورمقدم» در نشست خبری افزود: شور ورزی نیاز کشور بوده و حرکت به این سمت در آینده اجتنابناپذیر است.
وی بیانداشت: توسعه نوار ساحلی کشور با شور ورزی، علاوه بر همگرایی بالا با محیط زیست، کمک به منابع آبی و راهکاری موثر برای کاهش تنش آبی کشور، اشتغالزایی خوبی برای مردم محلی بههمراه دارد.
این کارشناس مدیریت منابع آب ایران ادامه داد: میزان آب تجدیدپذیر کشور، سالیانه نزدیک به ۱۰۰ میلیارد مترمکعب است و بر اساس برآوردهای انجام شده در سال ۹۵، سرانه آب تجدیدپذیر کشور به ازای هر نفر در سال یکهزار و ۴۵۰ مترمکعب است.
وی گفت: همچنین سرانه آب مصرفی کشور یکهزار و ۲۴۷ مترمکعب بهازای هر نفر در سال است و از نظر سرانه مصرفی، مشابه آمریکا و استرالیا هستیم اما از نظر میزان سرانه آب تجدیدپذیر و مقایسه این رقم با سرانه آب مصرفی وضعیت مناسبی نداریم.
پورمقدم با بیان اینکه از تقسیم سرانه آب مصرفی بر سرانه آب تجدیدپذیر به میزان مصرف آب تجدیدپذیر کشور میرسیم، اضافهکرد: نسبت سرانه مصرف بر سرانه آب تجدیدپذیر کشور بر اساس آخرین برآوردهای انجام شده در سال ۹۵ بیش از ۸۶ درصد بوده است، یعنی ما ۸۶ درصد منابع آب تجدیدپذیر کشور را در طول سال مصرف میکنیم.
وی ادامهداد: بر اساس گزارش اعلامی از سوی فائو، مصرف بیش از ۴۰ درصد منابع آب تجدیدپذیر یک فاجعه است و نباید بیش از ۴۰ درصد آب تجدیدپذیر برای مصرف برنامه ریزی شود؛ این درحالی است که ما بیش از ۲ برابر سقفی اعلام شده را مصرف میکنیم.
این کارشناس مدیریت منابع آب تصریح کرد: در نتیجه مصرف ۸۶ درصدی آب تجدیدپذیر کشور، تالابهای و رودخانههای ما خشک شده و نتیجه این اقدام دیگر خشکسالی طبیعی نیست، بلکه دچار «خشکسالی القایی» شدهایم.
وی افزود: کشاورزی مصرف حدود ۹۰ تا ۹۲ درصد آب کشور را به خود اختصاص داده و با وجود اینکه مباحثی چون آبیاریهای نوین، تحت فشار و غیره در بخش کشاورزی اجرا شده اما میزان مصرف آب در این بخش در مجموع کاهش پیدا نکرد، زیرا شاهد توسعه عرضی سطوح زیر کشت بودیم؛ درحالی که قرار بر این بود با تغییر سیستمهای آبیاری، از مصرف آب بخش کشاورزی کاسته شده و آب صرفهجویی شده برای طبیعت و احیای آن، تخصیص یابد.
پورمقدم با بیان اینکه راهکار تولید آب ضرورتی انکارناپذیر است، گفت: نسبت آب تولیدی از روشهای نامتعارف به مقدار مصرف، بسیار کم است، برای همین تولید آب از روشهای نامتعارف، راهکار مناسبی برای رفع تنشهای آبی نیست.
وی ادامه داد: باید میزان مصرف آب در بخش کشاورزی را کاهش داده و آب را در طبیعت آزاد کنیم، در این صورت اگر بتوانیم از آب شور دریا چیزی تولید کنیم و محصول آن در بازار مصرف، جای خود را باز کرده و از تقاضای برخی محصولات کشاورزی متعارف کاسته شود، آبی برای طبیعت خواهیم داشت که این کار با شورورزی امکان پذیر خواهد بود.
این کارشناس مدیریت منابع آب با اشاره به سیاستهای کلی جمعیت که به استقرار و پایدارسازی جمعیت در نوار ساحلی تأکید دارد، گفت: برای پایدارسازی نواحی مرزی و ساحلی کشور، باید منافع کشور به صورت عادلانه در این نواحی توزیع شود و ایجاد اشتغال پایدار، از مهمترین اقدامات در این زمینه خواهد بود که به استقرار و پایدارسازی جمعیت و رونق نوار ساحلی منجر میشود؛ ارزانترین روش ایجاد اشتغال نیز کشاورزی است.
وی افزود: توسعه نوار ساحلی در جهت تحقق اهداف پدافند غیرعامل است و هرچه توسعه نوارساحلی بیشتر محقق شود، بیشتر به رونق اقتصادی کشور کمک خواهد کرد.
پورمقدم با بیان اینکه کل اراضی پایاب سدها شامل احداث شدهها، در دست احداثها، با اسناد آماده و در دست مطالعه، بر اساس اطلاعات استخراجی سال ۹۲ بالغ بر ۴ میلیون و ۱۱۰ هزار هکتار است، اذعان داشت: کشاورزی متعارف نزدیک به حداکثر ظرفیت توسعه زیرکشت است، اما میتوانیم با کشاورزی نامتعارف، به رونق تولید در این بخش اقدام کنیم.
وی ادامه داد: در جنوب کشور بحث کانونهای داخلی تولید ریزگرد مطرح است که شور ورزی با ایجاد فضای سبز می تواند کانونهای داخلی ریزگرد را غیرفعال کند؛ عدالت در برخورداری، توسعه یافتگی، اشتغالزایی و پایداری مرزها از نتایج شور ورزی است.
این کارشناس مدیریت منابع آب، استفاده از آبهای نامتعارف را راهکاری موثر برای توسعه نوار ساحلی کشور برشمرد و گفت: کشاورزی پایدار و تولید محصولات در محیطهای شور، یک فنآوری با رویکرد زیست محیطی و بهرهبرداری اقتصادی و پایدار از منابع آب و خاک کشور، تعریف درست شور ورزی است.
وی افزود: آبهایی با شوری بیش از ۱۲ هزار میکروموس بر سانتیمتر برای کشاورزی رایج مناسب نیست؛ اما برای شور ورزی، آبی مورد استفاده قرار میگیرد که درجه شوری آن بیش از این میزان است؛ شوری آب دریای آزاد حدود ۴۶ هزار واحد است، این عدد در چابهار ۵۳ هزار واحد، در بندرعباس ۵۸ هزار واحد و در بوشهر ۶۷ هزار میکروموس بر سانتیمتر است و میتوان از این آب بسیار شور، برای تولید محصولات مختلف استفاده کرد.
پورمقدم با بیان اینکه شور ورزی رقیب کشاورزی معمولی و متعارف نیست”، گفت: میتوان با توسعه شور ورزی، دانههای روغنی، کود کشاورزی، علوفه مناسب دام و محصولاتی را تولید کرد که کاربردهای مختلفی در صنایع دارویی و غذایی دارند.
تولید دانههای روغنی با استفاده از شور ورزی
وی ادامه داد: هیچزمانی بیش از هشت درصد روغن مورد نیاز کشور که در سال ۹۵ بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزار تن بوده را در داخل کشور تولید نکردهایم و بیش از ۹۰ درصد روغن کشور از خارج تأمین میشود، درحالی که با استفاده از شور ورزی، از آب شور دریا میتوان دانههای روغنی مرغوبی به تولید رساند که بخش قابل توجهی از نیاز روغن کشور را پوشش دهد.
این کارشناس مدیریت منابع آب خاطرنشان کرد: کشورهای حوزه خلیج فارس به بحث شور ورزی ورود کردهاند و در عربستان نخلهایی کاشته شده که با آبی با درجه شوری ۱۰ هزار میکروموس بر سانتیمتر، خرما تولید می کند؛ این اقدام مشترک ICBA دبی با وزارت کشاورزی عربستان است که هشت گونه نخل شورپسند در این کشور کشت و بهره برداری میشود.
وی افزود: همچنین در کشورهای مکزیک و اریتره نمونههای موفق و با مقیاس بالا، شور ورزی توسعه یافته و گیاهانی با کاربریهای متعدد به تولید رسیدهاند.
پورمقدم با بیان اینکه در ایران نیز طرح مطالعات توسعه سواحل جنوب کشور از طریق شور ورزی در سال ۹۴ کلید خورد، گفت: از سال ۹۴ تا سال ۹۷، تعداد ۱۱ مزرعه شور ورزی در نوار ساحلی کشور ایجاد شد و نتایج بسیار مثبتی در تولید محصولات شورپسند داشتهایم اما با وجود نتایج مثبت این طرح که تلاشی شبانهروزی برای این اقدام دانش بنیان انجام شد، از سال ۹۷ با قطع ردیف بودجه، دیگر شاهد ادامه آن نبودیم؛ درحالی که در سال ۹۷ معیارهای طراحی نیز از نتایج مطالعات استخراج شده و آماده اجرا در مقیاسهای بزرگتر بودیم.
وی ادامه داد: ۳۴ میلیون هکتار اراضی شور در ایران وجود دارد که با در نظرگیری ظرفیت نوار ساحلی، ۱.۵ میلیون هکتار زمین در نوار ساحلی جنوبی کشور با قابلیت مناسب شور ورزی داریم.
این کارشناس مدیریت منابع آب خاطرنشان کرد: با تلاشهای بسیار در این زمینه و انجام مطالعات و پیادهسازی در مرحله آزمایشی، متخصصان کشور به بلوغ فکری در این زمینه رسیدهاند و میتوان با توجه به موضوع مهم شور ورزی و پتانسیل بالای آن در نوار ساحلی جنوب کشور، دستاوردهای بسیار آن را محقق کرد.
