به گزارش اقتصاد انرژی و به نقل از ایسنا، تحلیل اندیشکده بروژل نشان داد کشورهای اتحادیه اروپا تاکنون ۶۸۱ میلیارد یورو هزینه برای مقابله با بحران انرژی اختصاص داده‌اند، در حالی که انگلیس ۱۰۳ میلیارد یورو و نروژ ۸.۱ میلیارد یورو از سپتامبر سال ۲۰۲۱ برای مقابله با این بحران اختصاص داده‌اند.
مجموع هزینه ۷۹۲ میلیارد یورو در مقایسه با آخرین ارزیابی که بروژل در نوامبر داشت، افزایش نشان می‌دهد زیرا کشورها همچنان در طول زمستان با پیامد کاهش عرضه گاز روسیه به اروپا در سال ۲۰۲۲، مواجه بودند.
آلمان با هزینه حدود ۲۷۰ میلیارد یورو، در صدر فهرست کشورهایی ایستاد که بیشترین هزینه را برای مقابله با بحران انرژی انجام داده اند. داشتن انگلیس، ایتالیا و فرانسه در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند. با این حال، هر کدام از این کشورها کمتر از ۱۵۰ میلیارد یورو هزینه کردند. اکثر کشورهای اتحادیه اروپا تنها بخش کوچکی از این هزینه را صرف کردند.
بر مبنای سرانه، خانه لوکزامبورگ، دانمارک و آلمان بزرگترین هزینه را در میان کشورهای اتحادیه اروپا صرف کردند.
هزینه اختصاص یافته از سوی کشورهای اروپایی برای مقابله با بحران انرژی اکنون با اعتبار ۷۵۰ میلیارد یورویی برابری می‌کند که اتحادیه اروپا برای احیا از پاندمی کووید ۱۹ اختصاص داده بود. تحت این صندوق که در سال ۲۰۲۰ مورد موافقت قرار گرفت، بروکسل به استقراض مشترک پرداخت و آن را در اختیار ۲۷ کشور عضو این بلوک برای رویارویی با پاندمی قرار داد.
برآورد جدید از میزان هزینه صرف شده در بحران انرژی، در حالی منتشر شده که کشورهای اتحادیه اروپا در خصوص پیشنهاد این بلوک برای تسهیل بیشتر مقررات کمک دولتی برای پروژه‌های فناوری سبز، مشغول مجادله هستند زیرا اروپا به دنبال رقابت با یارانه‌ها در آمریکا و چین است.
طرح‌های مذکور نگرانی‌هایی را در بعضی از پایتخت‌های اتحادیه اروپا برانگیخته که تشویق بیشتر کمک دولتی ممکن است بازار داخلی بلوک را مختل کند. آلمان بر سر بسته کمک انرژی عظیمی که بسیار فراتر از توان مالی سایر کشورهای اتحادیه اروپا بوده، با انتقادهای شدیدی روبروست.
بر اساس گزارش رویترز، بروژل اعلام کرد دولت‌ها عمده حمایت خود را به تدابیر غیرهدفمند به منظور کنترل قیمتی که مصرف کنندگان برای انرژی پرداخت می‌دهند، مانند کاهش مالیات بر ارزش افزوده روی بنزین یا سقف قیمت خرده فروشی برق، متمرکز کرده اند. این وضعیت باید تغییر کند زیرا دولتهای اروپایی فضای مالی محدودی برای حفظ این هزینه‌های گسترده دارد.
