به گزارش اقتصاد انرژی و به نقل از نفت ما ،
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی “نفت ما”،محمدامین زنگنه درباره رویکرد توسعه نیروگاه‌های تجدیدپذیر اظهار داشت: نقطه ضعف و مشکل بزرگ توسعه تجدیدپذیرها وابستگی بودجه آنها به دولت بوده است و باتوجه به اینکه دولت مشکل ناترازی مالی دارد تامین منابع مالی و پرداخت‌ها است و عدم پرداخت به موقع توسط دولت باعث می‌شد که سرمایه‌گذار به دولت اعتماد نکند برای اینکه سرمایه گذاری‌کند.
وی افزود: اکنون از این دیدگاه که منابع مالی تجدیدپذیرها از نظر پرداخت متنوع شده یعنی دیگر فقط یک تیپ قرارداد نیست که طرف قرارداد دولت باشد، اوضاع بهتر شده است، بنابراین روش‌های جدید تعریف شده یعنی برخی با رمزارزها، برخی با صنایع قرارداد منعقد می‌شود و برخی نیز خود صنایع نسبت به احداث نیروگاه تجدیدپذیر اقدام می‌کنند که عده‌ای در این رابطه تکلیف دارند و برخی نیز تشویقی این کار را انجام می‌دهند، یک روش دیگر فروش در بورس است یعنی به جای اینکه برق را به دولت بفروشد به صنایع و رمزهارزها در بورس بفروشند، بنابراین قدم مثبت بوده است و منابع ملی که فقط به بودجه دولتی وابسته و پاشنه آشیل این صنعت بود، اکنون متنوع شده است اما چند نکته وجود دارد و آن اینکه تا روش جدید جا بیفتد طول می‌کشد.
عضو انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر گفت: نکته دیگر اینکه بحث شده که صنایع نیروگاه احداث کنند که اقدام مثبتی است اما نباید این موضوع مغفول بماند از عهده برآمدن از نظر مالی یک مسئله است، برخی مواقع احداث و نگهداشت نیروگاه از بیزینس اصلی برخی صنایع کوچک سخت‌تر است اما در کل در مسیری افتادیم که اگر این مسیر به درستی طی شود تجدیدپذیرها توسعه پیدا می‌کنند.
وی در ادامه درباره پتانسیل تولید برق از تجدیدپذیرها بیان داشت: ما بیش از ۹۰ هزار مگاوات ظرفیت نیروگاه برای نصب نیروگاه بادی و خورشیدی داریم، اما باید توجه کنیم که تولید نیروگاه تجدیدپذیر پیش‌بینی‌ناپذیر است و ممکن است در زمان‌هایی تولید کنند که به درد شبکه نخورد مثلا تولید نیروگاه خورشیدی در اروپا در تابستان تولید دارد در حالی که پیک مصرف در فصل زمستان است در ایران ۸۰ درصد نیروگاه بادی کشور در پیک تولید در تابستان و زمان تولید نیروگاه خورشیدی نیز ظهر تابستان است بنابراین برای توسعه تجدیدپذیرها باتوجه به شرایط اقلیمی و شرایط شبکه برق کشور بسیار به صرفه است. ما در حال حاضر نیاز به ذخیره‌سازی نداریم یعنی حداقل می‌توانیم ۱۰ هزار مگاوات توسعه دهیم بدون اینکه به فکر ذخیره‌سازی باشیم.
زنگنه تصریح کرد: باتوجه به اینکه پیش‌بینی شده تا سال ۱۴۲۰ اگر رشد تاریخی مصرف برق را مبنا قرار دهیم باید نسبت به ۱۴۰۰ تولید شبکه برق را دو برابر کنیم اگر سال ۱۴۰۰، ۸۰ هزار مگاوات شبکه برق داشتیم در ۱۴۲۰ باید به ۱۶۰ هزار مگاوات برسیم اما برای اینکه نیروگاه حرارتی احداث کنیم گاز نداریم یعنی می‌توانیم سرجمع ۸ هزار مگاوات نیروگاه سیکل ترکیبی جدید احداث کنیم که نیاز به گاز نداشته باشد، ۱۶ هزار مگاوات هم نیروگاه‌های با راندمان پایین را از مدار خارج کینم و نیروگاه با راندمان بالا جایگزین کنیم و یا پروژه‌های بازتوانی ایجاد کنیم که نیاز به گاز جدید ندارد بنابراین سرجمع ۲۴ هزار مگاوات توان تولید نیروگاه حرارتی داریم و تا ۸۰ هزار مگاواتی که تا ۱۴۲۰ باید ظرفیت جدید ایجاد کنیم ۵۵ هزار مگاوات فاصله است که دیگر نمی‌توانیم این فاصله را با نیروگاه گازی پر کنیم و نیاز است به سمت تجدیدپذیرها برویم که در سندهایی که در شورای عالی انرژی منتشر شده تا ۱۴۲۰ عنوان شده که نیاز است حداقل ۲۵ هزار مگاوات نیروگاه تجدیدپذیر احداث کنیم و از این مسیر رقم بالایی از برنامه تولید ۸۰ هزار مگاواتی قابل دسترسی خواهد بود.
وی افزود: اکنون از این دیدگاه که منابع مالی تجدیدپذیرها از نظر پرداخت متنوع شده یعنی دیگر فقط یک تیپ قرارداد نیست که طرف قرارداد دولت باشد، اوضاع بهتر شده است، بنابراین روش‌های جدید تعریف شده یعنی برخی با رمزارزها، برخی با صنایع قرارداد منعقد می‌شود و برخی نیز خود صنایع نسبت به احداث نیروگاه تجدیدپذیر اقدام می‌کنند که عده‌ای در این رابطه تکلیف دارند و برخی نیز تشویقی این کار را انجام می‌دهند، یک روش دیگر فروش در بورس است یعنی به جای اینکه برق را به دولت بفروشد به صنایع و رمزهارزها در بورس بفروشند، بنابراین قدم مثبت بوده است و منابع ملی که فقط به بودجه دولتی وابسته و پاشنه آشیل این صنعت بود، اکنون متنوع شده است اما چند نکته وجود دارد و آن اینکه تا روش جدید جا بیفتد طول می‌کشد.
عضو انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر گفت: نکته دیگر اینکه بحث شده که صنایع نیروگاه احداث کنند که اقدام مثبتی است اما نباید این موضوع مغفول بماند از عهده برآمدن از نظر مالی یک مسئله است، برخی مواقع احداث و نگهداشت نیروگاه از بیزینس اصلی برخی صنایع کوچک سخت‌تر است اما در کل در مسیری افتادیم که اگر این مسیر به درستی طی شود تجدیدپذیرها توسعه پیدا می‌کنند.
وی در ادامه درباره پتانسیل تولید برق از تجدیدپذیرها بیان داشت: ما بیش از ۹۰ هزار مگاوات ظرفیت نیروگاه برای نصب نیروگاه بادی و خورشیدی داریم، اما باید توجه کنیم که تولید نیروگاه تجدیدپذیر پیش‌بینی‌ناپذیر است و ممکن است در زمان‌هایی تولید کنند که به درد شبکه نخورد مثلا تولید نیروگاه خورشیدی در اروپا در تابستان تولید دارد در حالی که پیک مصرف در فصل زمستان است در ایران ۸۰ درصد نیروگاه بادی کشور در پیک تولید در تابستان و زمان تولید نیروگاه خورشیدی نیز ظهر تابستان است بنابراین برای توسعه تجدیدپذیرها باتوجه به شرایط اقلیمی و شرایط شبکه برق کشور بسیار به صرفه است. ما در حال حاضر نیاز به ذخیره‌سازی نداریم یعنی حداقل می‌توانیم ۱۰ هزار مگاوات توسعه دهیم بدون اینکه به فکر ذخیره‌سازی باشیم.
زنگنه تصریح کرد: باتوجه به اینکه پیش‌بینی شده تا سال ۱۴۲۰ اگر رشد تاریخی مصرف برق را مبنا قرار دهیم باید نسبت به ۱۴۰۰ تولید شبکه برق را دو برابر کنیم اگر سال ۱۴۰۰، ۸۰ هزار مگاوات شبکه برق داشتیم در ۱۴۲۰ باید به ۱۶۰ هزار مگاوات برسیم اما برای اینکه نیروگاه حرارتی احداث کنیم گاز نداریم یعنی می‌توانیم سرجمع ۸ هزار مگاوات نیروگاه سیکل ترکیبی جدید احداث کنیم که نیاز به گاز نداشته باشد، ۱۶ هزار مگاوات هم نیروگاه‌های با راندمان پایین را از مدار خارج کینم و نیروگاه با راندمان بالا جایگزین کنیم و یا پروژه‌های بازتوانی ایجاد کنیم که نیاز به گاز جدید ندارد بنابراین سرجمع ۲۴ هزار مگاوات توان تولید نیروگاه حرارتی داریم و تا ۸۰ هزار مگاواتی که تا ۱۴۲۰ باید ظرفیت جدید ایجاد کنیم ۵۵ هزار مگاوات فاصله است که دیگر نمی‌توانیم این فاصله را با نیروگاه گازی پر کنیم و نیاز است به سمت تجدیدپذیرها برویم که در سندهایی که در شورای عالی انرژی منتشر شده تا ۱۴۲۰ عنوان شده که نیاز است حداقل ۲۵ هزار مگاوات نیروگاه تجدیدپذیر احداث کنیم و از این مسیر رقم بالایی از برنامه تولید ۸۰ هزار مگاواتی قابل دسترسی خواهد بود.
