به گزارش اقتصاد انرژی به نقل از خبرگزاری ایرنا
اسماعیل یزدانفرید روز پنجشنبه گفت : نیاز آبی شهر سمنان یکهزار و ۴۰ لیتر بر ثانیه است و اکنون میزان تامین آب آشامیدنی کمتر از این میزان است..
وی تصریح کرد: تا اوایل امسال از ۲۱ حلقه چاه برای تامین آب در شهر سمنان استفاده میشد، اما اکنون با توجه به کاهش بارندگی و خشکسالی و نیاز آبی، چاههای دارای آب باکیفیت که در اختیار سازمانها، دستگاههای اجرایی و شهرداری است نیز وارد شبکه آبرسانی شد و در مجموع ۳۰ حلقه چاه در تامین بخشی از نیاز آبی شهر سمنان استفاده میشود.
وی بیان کرد: طبق قانون، مشترکان طبقه دوم به بالا برای برخورداری از فشار مناسب آب آشامیدنی باید بعد از کنتور نسبت به نصب پمپ بر روی منبع ذخیره آب اقدام کنند.
رییس اداره آب و فاضلاب شهرستان سمنان تصریح کرد: ۲ هزار اشتراک جدید از سال گذشته تا کنون به مشترکان آب و فاضلاب شهرستان سمنان افزوده شده است و ضرورت دارد همپای افزایش انشعاب آب و فاضلاب، میزان ورودی تامین آب مشترکان نیز افزایش یابد.
یزدانفرید افزود: آب و فاضلاب مسوول و متولی توزیع آب بین مشترکان محسوب میشود و به این منظور، به همکاری شهروندان در مصرف بهینه آب و همچنین همراهی دستگاههای مختلف به منظور خدمترسانی بهتر نیاز است.
وضعیت منابع آبی در شهرستان سمنان
کاهش توان آبدهی منابع آبی موجود در استان سمنان و به ویژه شهر سمنان با آغاز گرما در سال ۱۴۰۲ بیش از هر زمانی خودنمایی میکند و به دغدغهای برای مردم و مسوولان تبدیل شده است؛ به گفته کارشناسان، چشمههای روزیه و گلرودبار منابع اصلی تامین آب آشامیدنی شهر سمنان محسوب میشوند که دبی خروجی چشمه روزیه به دلیل خشکسالی در سالهای اخیر به کمتر از ۱۷۰ لیتر بر ثانیه رسیده و این در حالی است که در شرایط بارندگی مناسب، خروجی آب چشمه روزیه ۶۵۰ لیتر بر ثانیه بود.
به بیان دیگر، اکنون میزان خروجی آب به کمتر از نصف کاهش یافته است و به دلیل تنش آبی، از آبِ باکیفیت مناسب چاهها برای تأمین آب آشامیدنی شهروندان سمنان کمک گرفته شد؛ این در حالی است که استفاده بیش از حد از سفرههای آب زیرزمینی، سمنان را درگیر پدیده خاموش و جبرانناپذیر فرونشست زمین کرده است.
طبق گزارشها ۳۴۰ لیتر بر ثانیه آب مورد نیاز در شهر سمنان از طریق آبهای سطحی و نزدیک به ۷۰ تا ۷۵ درصد آب مورد نیاز این شهر، به دلیل خشکسالی و کاهش بارندگی، از منابع زیرزمینی تامین میشود و این در حالی است که در گذشته وضعیت برعکس بود و بیشترین میزان تامین آب از منابع سطحی بود.