به گزارش اقتصاد انرژی ؛ کاهش بارش‌ها در سال آبی جاری علاوه بر آنکه دغدغه تامین آب را در تابستان و با وجود شرایط کرونا ایجاد کرده، همچنین احتمال افزایش خاموشی‌ها با رشد مصرف برق و کاهش توان نیروگاه‌های برق‌آبی به دلیل کمبود آب را نیز در پی داشته است.
نگاهی به ظرفیت تولید برق ایران نشان می‌دهد که در حال حاضر این ظرفیت بیش از ۸۵ هزار مگاوات است.
از این میزان، نیروگاه‌های حرارتی با ظرفیتی ۶۸ مگاواتی، سهمی ۸۱ درصدی در تولید برق دارند. سهم نیروگاه‌های برق‌آبی نیز حدود ۱۵ درصد از مجموع ظرفیت تولید برق است.
این اعداد نشان می دهد که مهمترین منبع تامین برق همچنان نیروگاه‌های حرارتی است. با این حال در تابستان که مصرف برق به اوج می‌رسد، استفاده از تمام ظرفیت‌های تولید برق ضروری می‌شود، بنابراین اگر نیروگاه‌های برق‌آبی نتوانند با تمام ظرفیت کار کنند، ممکن است در تابستان با کمبود برق روبه‌رو باشیم.
برای کاهش این مشکل البته نیروگاه‌های حرارتی با تامین کامل سوخت مورد نیاز می‌توانند موثر باشند. تامین کامل سوخت نیروگاه‌های حرارتی البته به طور کامل انجام می‌شود زیرا مصرف گاز خانگی با گرم شدن هوا با کاهش همراه می‌شود و این کاهش فرصت را برای تامین سوخت نیروگاه‌ها فراهم می‌کند.
کاهش مصرف گاز در بخش خانگی، در حالی اتفاق می‌افتد که اگر جایگزینی برای آن مانند نیروگاه‌ها، صنایع و صادرات وجود نداشته باشد، با کاهش تولید گاز روبه‌رو خواهیم بود.
بنابراین در تابستان گاز مورد نیاز نیروگاه‌ها بدون محدودیت تامین می‌شود و حتی به جز مواردی که به شبکه گاز متصل نیستند، مصرف سوخت مایع به حداقل می‌رسد.
با این حال مصرف برق در تابستان آنچنان بالا می‌رود که باید ظرفیت نیروگاه‌های برق‌آبی را نیز به خدمت گرفت. موضوعی که حتی با افزایش سوخت‌رسانی به نیروگاه‌های حرارتی نیز قابل جبران نیست و به دلیل کم آبی امسال لزوم مدیریت و صرفه‌جویی در مصرف را دو چندان می‌کند.
