به گزارش اقتصاد انرژی از دانشگاه کلرادو، دانشمندان می گویند مردم در قرن بیست و یکم بیشتر زمان خود را در داخل منازل سپری کردند اما هوایی که در داخل منازل تنفس می کنیم تابع هیچ قانون و مقرارتی نیست. درحالی که آب و غذا برای خود مقرارت خاصی دارند.
یک گروه 39 نفره از محققان 14 کشور به دنبال تحقیقات خود به این نتیجه رسیدند که لازمه کاهش بیماری های منتقله و جلوگیری از پاندمی های بعدی تغییر در قوانین مربوط به هوایی است که در محیط های سربسته تنفس می کنیم.
آنها می گویند مقابله با ویروس هایی چون SARS-CoV-2 عامل بیماری کووید 19، نیازمند آن است که بدانیم عفونتهای تنفسی را می توان با بهبود سیستم تهویه هوای داخل محیط های بسته کنترل کرد.
این تحقیق پس از آن انجام شد که سازمان جهانی بهداشت WHO وب سایت خود را تغییر داد تا تایید کند که SARS-CoV-2 از طریق هوا منتشر می شود.
حالا دانشمندان از سازمان جهانی بهداشت می خواهند تا قوانین مربوط به کیفیت هوای داخل منازل و دیگر محیط های بسته را تنظیم کند.
چنین تغییری در استانداردهای تهویه می تواند چیزی در مقیاس اتفاقی باشد که در قرن نوزدهم روی داد، در آن زمان تازه شهرها شروع کردند به سازمان دهی منابع آب و تامین آب و سیستم های جمع آوری فاضلاب.
در دهه 1850 که مردم لندن به دلیل ابتلا به وبا جان خود را از دست می دادند، دانشمندان بر این تصور بودند که این بیماری از راه هوا منتقل می شود. اما جان اسنو، دانشمند بریتانیایی کشف کرد که میکروارگانیسم هایی که آب را آلوده کردهاند دلیل شیوع بیماری وبا هستند. ایگناتس زملوایس، دانشمند مجار هم نشان داد که شستن دست قبل از غذا خوردن از انتقال عفونت جلوگیری می کند.
هرچند این اکتشافات در آن زمان با مخالفت بسیاری روبه رو شد، اما بالاخره دانشمندان توانستند موافقت عموم مردم را جلب کنند که عفونت ها از طریق آب و دست و نه هوا منتقل می شود.
در قرن بیستم بسیاری از دانشمندان آمریکایی انتقال عفونت از طریق هوا را غیر ممکن می دانستند. این ویلیام ولز بود که برای اولین بار در سال 1945 هوا را عامل انتقال بیماری سرخک و سل اعلام کرد.
حالا تحقیقات بر روی ویروس SARS-CoV-2 نشان می دهد که این بیماری توسط هوا منتقل می شود.
به همین دلیل است که دانشمندان معتقد هستند در ساختمان ها که بیشتر بر تنظیم دما، بو و انرژی متمرکز هستند باید کیفیت هوا هم مد نظر باشد و مقرارتی برای آن در نظر گرفته شود.
درحالی که وجود و مقدار دی اکسید کربن در ساختمان ها هم تابع مقرار است اما هیج فکری برای مقررات مربوط به باکتری ها انجام نشده است.