به گزارش اقتصاد انرژی، در ششمین نشست از سلسله نشست‌های اشتراک و انتقال تجربه مسئولیت اجتماعی سازمانی شهر تهران که توسط دبیرخانه مسئولیت اجتماعی سازمانی شهر تهران در تاریخ ۲ دی ماه ۱۴۰۳ برگزار شد، به ترتیب آقایان محمد مهدی کرمی (مدیرعامل شرکت امید گندم) و محمد هاتفیان (مدیرعامل استارت‌آپ نیکراه) به ارائه دستاوردهای شرکت خود در حیطه مسئولیت اجتماعی پرداختند. همچنین دکتر حسین محمودی (عضو هیات علمی پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی) راهبري نشست را برعهده داشتند.
در ابتدای این نشست دکتر مجتبی صالحی (مجری و آنالیزور نشست) ضمن تبریک روز و مقام زن، با اشاره به زنانه بودن نام “ایران” و نقش و جایگاه پراهمیت زنان ایرانی در فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی، ابراز امیدواری کردند که به حضور زنان پرتلاش ایرانی، روز به روز شاهد پیشرفت و آبادانی کشور در عرصه‌های مختلف باشیم.
در ادامه راهبر نشست (دکتر حسین محمودی) ضمن تبریک مجدد روز و مقام زن، از وضعیت آلودگی هوا در این روزها گله کرده و فلسفه برگزاری این نشست‌ها را کمک به بهبود وضعیت شهر تهران و سایر شهرها و روستاهای ایران دانستند. ایشان در سخنان خود تاکید کردند که حال این روزهای شهرهایمان خوب نیست و بهبود حال شهر تهران و سایر شهرها در گرو صرفا اقدامات شهرداری تهران و سایر شهرداری‌ها نیست. بلکه برای اینکه بتوانیم در شهرمان نفس کشیده و هیاهوی این شهر به اعصاب و روان شهروندانش خدشه‌ای وارد نکند، نیاز به مشارکت زنجیره‌ای از بخش‌های دولتی و خصوصی خواهیم داشت. به همین دلیل این برنامه‌ها از جمله نشست‌های انتقال تجربه مسئولیت اجتماعی سازمانی شهر تهران، دریچه‌ای امیدبخش برای شهر تهران هستند، چرا که شرکت‌ها در این سلسله نشست‌ها می‌کوشند که دستاوردهای خود را برای بهبود حال وطنمان ایران ارائه کنند. فعالیت این شرکت‌ها نویدبخش این موضوع است که هنوز راهی هست که بتوانیم در کنار هم قرار گرفته و تلاش کنیم سرزمینی آباد داشته باشیم. ایشان همچنین تاکید کردند که ساختار مدیریتی کشور متاسفانه در حال حاضر “ورشکسته” است. این ورشکستگی هم کلیه حوزه‌های آب و برق و انرژی و اقتصاد و غیره را شامل می‌شود و وضعیت “ورشکستگی”، لزوما به معنی نداشتن منابع نیست بلکه به معنی عدم استفاده درست از منابع است .ایشان همچنین بیان کردند که بدون انتقال و ثبت تجربیات و درس‌آموخته‌های موفق گروه‌ها و شرکت‌های مختلف، نمی‌توان فرایند طی کردن مسیر را هموار کرد.
در ادامه مدیرعامل شرکت امید گندم به بیان دستاوردهای این شرکت در حیطه مسئولیت اجتماعی پرداختند. ایشان سخنان خود را با بیان یک واقعه تلخ آغاز کردند و تشریح کردند که چند روز پیش از برگزاری این نشست، پدر و پسری در گوشه‌ای از این کشور راهی سفر شدند و مادر خانواده در حالی آنها را بدرقه می‌کرد که بار خودروی آنها بشکه‌های سوخت بود. اما در طول مسیر شد آنچه که نباید میشد و متاسفانه تصادف این خودرو دچار تصادف شده و بشکه‌های سوخت آتش گرفته و هر دو سرنشین آن در دم جان باختند.
ایشان در ادامه بیان کردند که چنین اتفاقات ناگواری در استان سیستان و بلوچستان به کرات پیش میاد و این در حالی است که به گفته یکی از پدران این منطقه از کشور، حمل سوخت تنها وسیله امرار معاش خانواده‌ها است و در این منطقه شرایط کسب و کار سالم مهیا نبوده و کودکان در آرزوی داشتن خانه و سرپناهی امن و همیشگی بزرگ می‌شوند.
به همین دلیل این شرکت از حدود ۱۰ سال قبل اقدام به ایجاد مشاغلی متنوع به منظور درآمدزایی برای افراد نیازمند در استان سیستان و بلوچستان نمود. ایشان با اشاره به شرایط بسیار بحرانی این منطقه، تاکید کردند که اساسا در چنین شرایطی نمی‌توان دغدغه آموختن ماهیگیری داشت و می‌بایست در اسرع وقت به این افراد نیازمند ماهی داده شود تا از وقوع آسیب‌های بیشتر در کوتاه مدت جلوگیری گردد. بنابراین این شرکت در گام نخست ۲۲۰ روستا را تحت پوشش قرار داد و ۷۰ مربی بومی را در کلاس‌های آموزشی با هدف اشتغالزایی به خدمت گرفت و حدود ۳۰۰ نفر کارشناس و آموزشگر را نیز از تهران به این روستاها اعزام کرد. این شرکت با جلب مشارکت جمعی از تجار و سرمایه‌گذاران خوش نام و حامیان قدیمی که همیشه کمک حال افراد نیازمند بوده‌اند، به فعالیت خود ادامه داد و تلاش کرد با ارائه صورت‌های شفاف مالی و پاسخگویی، حضور این افراد را در کنار خود محفوظ دارد.
ایشان همچنین بیان کردند که شرکت امید گندم سال‌ها است با شناسایی افراد نیازمند و نیازهای آنان می‌کوشد که فرایند وقوع آسیب‌ها در منطقه به دلیل فقر را کند کرده و حتی از آن به طور کامل در پاره‌ای مواقع جلوگیری کند. این شرکت با مشاهده استعداد و علاقه‌مندی ساکنان این استان بر آن شد که کارگاه‌های تخصصی را از طریق اعزام آموزشگران حرفه‌ای از تهران به منطقه برگزار کرده و محصولات تولید شده توسط شرکت‌کنندگان در این کارگاه‌ها را به کیفیت مطلوب رسانده و به بازارهای استان و کل کشور عرضه نماید.
بنابراین شرکت امید اشتغال گندم در ۳ استان سیستان و بلوچستان، زاهدان و جنوب کرمان فعالیت خود را به طور جدی آغاز کرد و در مرحله نخست سراغ اشتغالزایی در محدوده مشاغلی رفت که زود بازده بوده و سریعا به درآمدزایی ختم شوند. در حال حاضر این شرکت ۳ پروژه را در دست اقدام دارد:
پروژه اول به دلیل رونق سوزن دوزی در این استان، شامل “تولید پوشاک” است که در ۲ منطقه “درگان” و “قلعه گنج” اجرا شده و در منطقه درگان تا کنون ۲۰ نفر از افراد توانمند شده به درآمد رسیده و در منطقه قلعه گنج نیز در مرحله نخست ۲۰ نفر از میان ۶۰ نفر داوطلب، آموزش دیده‌اند که محصولات تولید شده توسط ۱۵ نفر از این افراد به زودی وارد بازار می‌شود. هدف این پروژه در نهایت پرورش ۳۰۰ خیاط در ۳ فاز است که هم‌اکنون فاز اول در دست اجرا است.
پروژه دوم نیز پروژه‌ای موسوم به پروژه “فنی و حرفه‌ای” است که با مشارکت سازمان فنی و حرفه‌ای آموزش تاسيسات برق منازل به ۱۱ نفر از دانش‌آموزان مناطق تحت پوشش داده شده و آنها موفق به کسب مدرک سازمان فنی و حرفه‌ای شده‌اند.
پروژه سوم نیز بر بازاریابی و فروش محصولات تولید شده متمرکز است. از آنجا که در استان سیستان و بلوچستان عرضه محصولات محدود است، کالاها با قیمت بالاتری عرضه می‌شوند. بنابراین در این پروژه تلاش شده تا کالاها باکیفیت و قیمت مناسب با همکاری دیجی‌کالای بومی به دست خریدار برسند.
در ادامه نشست محمد هاتفیان (مدیراجرایی کسب و کار اجتماعی نیکراه) به ارائه دستاوردهای نیکراه در حیطه مسئولیت اجتماعی پرداختند. ایشان تاکید کردند که نیکراه یک کسب و کار اجتماعی برمبنای سودآوری اجتماعی است. هدف این موسسه کسب منافع مالی نبوده بلکه می‌کوشد به بهبود ساختار اجتماعی کشور کمک کند.
نیکراه فعالیت خود را حدود ۱۰ سال قبل با گروهی موسوم به “اخبار گروه خیریه‌ها” آغاز کرد که متشکل از حدود ۵۰ خیریه و موسسه مردم نهاد حاضر در یک گروه تلگرامی بودند. این افراد صرفا افراد علاقه‌مند نبوده بلکه افرادی بودند که یا خود یک موسسه خیریه داشتند یا مددکار اجتماعی و روانشناس بودند. پس از مدتی این گروه ۵۰ نفره به گروهی ۲۵۰ نفره تبدیل شد که در آن موسسات خیریه کنار یکدیگر قرار گرفته و با استفاده از پتانسیل‌ها و تجارب یکدیگر، فعالیت‌های مشترکی را رقم زدند.
در سال ۱۳۹۲ این گروه فعالیت رسمی خود را آغاز کرد و کوشید فعالیت‌های خود را با تمرکز بر افزایش میزان اثرگذاری انجام دهد. به عنوان مثال برنامه “دلگرمی زمستانه” که با همکاری و تعامل چندین موسسه خیریه صورت گرفت و یا برنامه “کلینیک مددکاری اجتماعی همراز” و یا برنامه “قصه اسباب‌بازی‌ها” و یا برنامه “جوانه‌های لبخند” و “سلول‌های طلایی” که هدف هر کدام از این برنامه‌ها کمک به بهبود و افزایش اثرگذاری بوده است.
در ادامه نیکراه با طرح چند پرسش به فعالیت خود شکل و رنگی تازه بخشید. پرسش‌هایی نظیر اینکه “آیا برای طرح‌های انجام شده، فرایند مستندسازی با کیفیت مطلوب انجام می‌گیرد؟” و یا “آیا در آینده سایر تیم‌ها قادر به استفاده از درس‌آموخته‌های گروه‌های قبلی هستند؟”
بنابراین نیکراه در ادامه مسیر، تبدیل به پلتفرمی شد که هدف آن همواره مستندسازی و انتقال تجربیات و فراهم کردن بستری به منظور ارزیابی نقاط ضعف و قدرت برنامه‌های انجام شده بوده است.
نیکراه برای طی مسیر خود از مطالب دو کتاب “تاوان نابرابری” و “معمای فراوانی” بهره گرفت. نویسنده کتاب “تاوان نابرابری” بیان می‌کند که در کشورهایی که نابرابری وجود دارد، نه تنها دهک پایین جامعه ضربه خواهد خورد بلکه این اوضاع نابسامان به زودی متوجه طبقه بالای جامعه نیز می‌شود و در کتاب “معمای فراوانی” به موضوع چالش‌ها و مشکلات فراوانی منبعی همچون نفت در کشورهای دارنده این منبع اشاره شده است.
مرامنامه نیکراه شامل محورهایی نظیر کمک به ایجاد توازن اجتماعی، برقراری عدالت اجتماعی، شفافیت و پاسخگویی، کمک به افزایش مشارکت جامعه در تصمیم‌گیری‌ها و برخورداری از منابع پایدار برای ادامه فعالیت نیکراه است.
ماموریت نیکراه نیز شامل تقویت سرمایه اجتماعی و ایجاد همبستگی، تعهد به آموزش و آگاهی‌رسانی، مدیریت هوشمندانه منابع، تعهد به بی‌طرفی سیاسی و استقلال سازمانی و تمرکز بر اثرگذاری بلندمدت و مسئولیت‌پذیری در قبال تغییرات اجتماعی و اقتصادی است.
تیم نیکراه (پلتفرم نیکراه)، از سال ۱۴۰۱ فعالیت رسمی خود را آغاز کرد و تلاش نمود فرآیندی را طراحی کند که در آن کلیه داوطلبان و دغدغه‌مندان بتوانند نظرات خود را در این پلتفرم به اشتراک گذاشته و با ارزیابی فعالیت‌های خیریه انجام شده، به تحقق یک تلاش جمعی کمک نمایند.
