به گزارش اقتصاد انرژی این روزنامه می‌نویسد ماه مه سال 2021 برای غول های نفتی ورق برگشت. در روز چهارشنبه فعالین سرمایه گذار پس از آنکه هشدار دارند که سوخت های فسیلی برای بشر یک «خطر وجودی» هستند دست کم دو نماینده خود را توانستند وارد هیات مدیره اکسون موبیل کنند.همان روز هم سهامداران شورون را مجبور کردند اهداف اقلیمی سفت و سخت تری برای کاهش انتشارات گازهای گلخانه ای محصولات فروشی خود در نظر بگیرد و در اروپا هم یک دادگاه رویال داچ شل را محکوم کرد بیشتر از آنچه که قولش را داده گازهای گلخانه ای را کاهش دهد.
هفته گذشته آژانس بین المللی انرژی اعلام کرد که شرکت های نفتی اگر می خواهند گرمایش جهانی متوقف شود باید از اهمین امسال تمام اکتشافات و پروژه های مربوط به آن را متوقف کنند.
چهارشنبه سیاه غول های نفتی نشان داد این شرکت تحت فشار هستند نه فقط از سوی دولت و سیاست های دولتی بلکه این فشارها از سوی فعالین سرمایه گذار و سهامداران هم به وجود آمده است. تا حدی که حتی این فعالین شرکت های نفتی را به دادگاه هم می کشانند. رویال داچ شل را گروه محیط زیستی «دوستان زمین» به دادگاه فرستادند.
البته مشخص نیست که این نمایندگانی که وارد هیات مدیره اکسون موبیل شدند در کوتاه مدت چه تاثیری خواهد داشت اما پیروزی در دادگاه و پیروزی سرمایه گذاران باعث خواهد شد تا باز هم شاهد اتفاقات مشابه باشیم.
اما جالب اینجاست که غول های نفتی هنوز روزهای خوبی در سال های آتی پیش رو دارند. چند سال کاهش سرمایه گذاری در این صنعت کاری برای کاهش انتشارات گازهای گلخانه ای انجام نخواهد داد.
البته به نظر می رسد در طولانی مدت غول های نفتی غربی با فشار غیرقابل توقف برای تغییر بیزینس مدل خود مواجه خواهند بود تا از نفت به سمت انرژی های تجدیدپذیر تغییر کاربری دهند. گروه های اروپایی چون بریتیش پترولیوم و شل پیش از این هم به دنبال چنین آینده ای بوده اند؛ بی پی می گوید درحال تغییر سرمایه گذاری های خود از هیدروکربن به انرژی های پاک است. اما هنوز مشخص نیست مثلا شرکتی چون اکسون موبیل چطور خواهد توانست با تفکر قدیمی باور به رشد مصرف نفت دوباره برای خود سرمایه جذب کند.
به هر حال هرچند این هفته برای کمپین های اقلیمی هفته پیروزی بود اما هنوز هم اقلیم برنده نشده است.
تقاضای نفت هنوز رو به افزایش است و شرکت های ملی نفت هنوز در حال تولید نفت هستند. صندوق جهانی پول IMF می گوید که شرکت های ملی نفت NOC از کلمبیا تا نیجریه و عربستان چرخش هایی در جهت تولید انرژی های تجدیدپذیر داشته اند. اما مثلا شرکت هایی چون آرامکو و روس نفت چندان از سوی سهامداران خود تحت فشار نیستند.
بسیاری از شرکت های ملی نفت که مجموعا نیمی از تولید نفت دنdا را در اختیار دارند، بیشتر آنچه را که شرکت های غربی به دنبالش هستند را به ریشخند می گیرند.
در نهایت مصرف سوخت های فسیلی فقط با کمک دولت ها کاهش می یابد آن هم با برنامه های بزرگ گذار انرژی چون کاهش یارانه های سوخت های فسیلی، مالیات کربن و اقدامات مربوط به قیمت گذاری کربن و کمک به مشتریان برای گذار به تجدیدپذیرها.
از سویی به همکاری بین دولت های ثروتمند و اقتصادهای نوظهور هم نیاز است، اقتصادهایی که بیشتر بر سوخت های فسیلی داخلی متکی هستند، بنابراین با این اقدامات شرکت های نفتی دولتی هم با همان فشارهایی مواجه خواهند بود که شرکت های غربی مواجه هستند. و تنها اقدامات دولتی است که این تغییرات را ممکن خواهد ساخت.
