به گزارش #اقتصاد انرژی #میناعلیاسلام نوشت : هر بار راهمان به مناطق #نفت‌خیز جنوب افتاده، ستون های افراشته‌ای را دیده‌ایم که نور آنها از کیلومترها دورتر دیده می شود و با نزدیک شدن و دیدن آتشی که از آنها سر می‌کشد، از خود پرسیده‌ایم که چه می‌سوزد و چرا بیهوده می‌سوزد.
این ستونهای سوزان، همان فلرهایی است که کارشان سوزاندن #گاز توسط مشعل هاست. فلرهایی که در #تاسیساتگازی و نفتی ایران طی سالیان طولانی خصوصا با آغاز به کار منطقه #پارسجنوبی بعنوان پایتخت انرژی کشور و قطب استقرار بزرگترین پالایشگاه‌های گازی و صنایع پتروشیمی، می سوزند، نه تنها تا همین اواخر کاربری برایش تعریف نشده بود بلکه چالشی جدی برای محیط زیست مناطق اطراف این تاسیسات شده بود.
در بررسی‌های کارشناسی، متخصصان به این باور رسیده‌اند که استمرار سوخت بی ثمر این فلرها حکایت از بی برنامگی #صنعتنفت و گاز کشور از ابتدا برای این موضوع داشته چراکه در غیر این صورت در طراحی‌های اولیه، #صنایعپتروشیمی در جوار این فلرها ساخته می شد و این سوخت تبدیل به محصول میشد. خوشبختانه همین گوشزدهای فنی، به بار نشست و مهندسین صنعت نفت و گاز کشور، پروژه هایی را برای بهره گیری از گاز این فلرها، طراحی و به اجرا گذاشتند.
نکته اینجاست که بهره‌وری در #صنعت_پتروشیمی بسیار بالاتر از بهره‌وری در صنعت #نفت و #گاز بوده و جهان بر همین اساس چرخشی ملموسی از نفت و گاز به پتروشیمی داشته است و در مسیر توسعه پتروشیمی باید مساله تامین خوراک را حل کرد. در ایران صنایع بالادستی حوزه انرژی یعنی نفت و گاز بر طبق قانون در اختیار دولت است و قابل واگذاری به بخش خصوصی نیست. اختیار عمل دولت هم به معنای پروسه‌های بروکراتیک تامین بودجه و روند کند سیاستگذاری و اقدام بواسطه محدودیت‌های مختلف بویژه مشکل اعتبارات است. بر این اساس دور از انتظار نیست که کمبود بودجه و مقررات دست و پاگیر در نفت و گاز که تولیدکننده خوراک صنایع پتروشیمی هستند، روند کار صنایع پتروشیمی را نیز با مشکل مواجه کند. برخی پتروشیمی‌های کشور دغدغه خوراک دارند در حالیکه خوراک به اندازه کافی در کشور موجود است و بخشی از آن در همین فلرهاست.
پیشنهادات مختلف از بخش های خصوصی داخلی یا شرکت های گازی خارجی برای استفاده از گاز موجود در فلرها و تبدیل آن به محصول، همواره مطرح بوده و متخصصان امر معتقدند که با سرمایه گذاری اندکی می توان سوخت فلرها را به خوراک برای پتروشیمی ها یا محصولی قابل استفاده برای گرمایش و #سوخت_مصرفی و … تبدیل کرد.
با توجه به مضرات #محیط_زیستی مواد و پسماندهای شیمیایی هدایت شده به مشعل هایی که شبانه روزی می سوزند و اهمیت فوق العاده ی ورود این حجم از انرژی به مجاری کاربردی در صنایع پتروشیمی، ضرورت ورود به مبحث کنترل #فلرینگ و جمع آوری گازهای فلر شدیدا احساس میشد که خوشبختانه اخیرا با ورود صنایع پتروشیمی کشور به این مباحث بالادستی، امیدهایی زنده شده است و در نمونه ی اخیر پالایشگاه بیدبلند، آغازی نو، امیدها را زنده کرد و از این پس سوخت فلرها، بیهوده بر باد نمی رود.
گفتنی است که سالانه حدود 150 میلیارد مترمکعب گاز در جهان تحت عنوان فلرینگ (سوزاندن گاز توسط مشعل) به مواد آلاینده تبدیل می شود که طبق آمارهای بانک جهانی چیزی معادل یک سوم مصرف گاز کل اروپاست. ایران بعنوان دارنده یکی از بزرگترین تاسیسات نفت و گاز، باید برای کاهش فلرینگ بیش از اقداماتی که اخیرا در بهره وری گاز فلرها به انجام رسیده، وارد عمل شود چراکه تعلل در این مسیر، هدر رفت سرمایه ملی و نابودی سرمایه های محیط زیستی و در یک کلام، “میراث گذاری بحران” برای نسل های آینده تعبیر خواهد شد.
/ انتهای پیام
