به گزارش اقتصاد انرژی و به نقل از بازار، گروه اصناف و بازرگانی: قیمت دلار در بازار آزاد از مرز ۴۰ هزار تومان گذشته اما صادرکنندگان مجبورند ارز حاصل از صادرات خود را به قیمت حدود ۲۹ هزار تومان در سامانه نیما عرضه کنند. این در حالی است که به گفته خادمی مدیرعامل شرکت لوله گستر خادمی «فعالین صنعتی مواد اولیه خود را بر اساس ارز آزاد تامین می کنند.» به عبارت دیگر می توان گفت که هزینه ها بر مبنای ارز آزاد اما درآمد فعالین تولیدی بر مبنای دلار دولتی است. چند نرخی بودن ارز در حالی درآمدهای واحدهای تولیدی را کاهش داده که واحدهای صنعتی در برخی موارد ناچارند که به دلیل کافی نبود عرضه مواد پتروشیمی در بورس دست به دامن بازار آزاد و قیمت های نجومی شوند. متن کامل گفتگوی بازار با رضا خادمی یکی از تولیدکنندگان و پلیمر و پلاستیک و لوله و اتصالات در ادامه می آید:
*مهمترین چالش امروز صادرکنندگان چیست؟
مهمترین مشکل صادرکنندگان اختلاف قیمت ارز نیما و بازار آزاد است. این اختلاف به حدود ۱۱ و در برخی موارد به ۱۲ هزار تومان رسیده است. باید یادآوری کنم که ما مواد اولیه مورد نیاز خود را بر مبنای ارز آزاد و از بورس با قیمت های بالا تهیه می کنیم با این وجود دولت از ما می خواهد که درآمد ارزی خود را به قیمت دولتی در بازار عرضه کنیم. اما چالش دیگری که تولید کننده ایرانی با آن دست و پنجه نرم می کند، به روز نبود ماشین آلات و تجهیزات است. استفاده از تجهیزات قدیمی به طور قطع بهره وری و راندمان واحد تولیدی و قیمت تمام شده ما را افزایش می دهد. خواسته ما از سازمان صنعت، معدن و تجارت استان تهران این است که شرایطی را فراهم کند که واحدهای صنعتی قادر به نوسازی ماشین آلات و استفاده از تکنولوژی روز شوند.
*یعنی قیمت مواد اولیه ای که از بورس تامین می کنید به نظر شما بالاست؟ مگر قیمت گذاری بر اساس نظام عرضه و تقاضا نیست؟
سقف قیمتی در بورس آزاد است این در حالی است که در بسیاری موارد کف عرضه از طرف واحدهای پتروشیمی رعایت نمی شود. عرضه در شرایطی ناکافی است که تقاضا در بورس کالا برای خرید مواد اولیه بسیار بالاست به همین دلیل کسانی که بالاترین قیمت را ثبت می کنند، در نهایت موفق به خرید کالا می شوند و رقابت شدیدی برای خرید وجود دارد همین مساله موجب شده که مواد اولیه گران تر از قیمت واقعی آن به دست مصرف کننده برسد.
*در مواقعی که موفق به تامین مواد اولیه از بورس نمی شوید، چه می کنید؟
سعی ما این است که بخش زیادی از مواد اولیه خود را از بورس تهیه کنیم اما در برخی موارد هم ناچار می شویم که دست به دامن بازار آزاد شویم.
*اوضاع صادرات این حوزه در رقابت با رقبای خارجی چطور است؟
ما سالهاست که تلاش می کنیم بازارهای صادراتی خود را حفظ کنیم و مراقب کیفیت تولید محصولاتمان باشیم. اما سیاست گذاری های اشتباه رقابت با رقبایی همچون چین و ترکیه را سخت کرده است. ضمن اینکه آمارهای موجود از کاهش صادرات خبر می دهد که بخشی زیادی از ان حاصل همان اختلاف قیمت ارز آزاد و دولتی است.
*با توجه به نرخ تورم بالا و همچنین رشد قیمت ارز، بهای تمام شده تولید شما چقدر بیشتر شده است؟
قیمت تمام شده ما حداقل ۳۰ درصد نسبت به پارسال افزایش یافته است. به تورم داخلی که با ما آن دست و پنجه نرم می کنید باید تمام هزینه هایی که تحریم به تولیدکننده و صادرکننده ایرانی تحمیل کرده را هم اضافه کرد. به عنوان مثال ما تنها برای نقل و انتقال پول ۲ الی ۳ درصد هزینه می پردازیم. در حالی که رقبای ما به راحتی از طریق نظام بانکی این کار را از انجام می دهند.
*آیا پیش آمده که برای کاهش قیمت تمام شده تولیدات خود به سراغ افت کیفیت بروید؟
ما هر سال واحد نمونه صنعتی هستیم و به دنبال حفظ کیفیت هستیم و اما هر سال سود ما در حال کاهش است. سودی که ما امروز از تولید یک محصول صادراتی بدست می آوریم به هیچ وجه با سرمایه گذاری ما نمی خواند. با این وجود حفظ کیفیت خط قرمز ماست و حاضر نیستیم که آن را زیر سوال ببریم.
