رئیس کمیته توسعه صادرات انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت ایران با بیان اینکه 280میلیارد دلار از سرمایه‌گذاری چین به حوزه احداث و انرژی تخصیص پیدا کرده، تصریح کرد: با این حال، اینکه ایران چگونه می‌تواند از این فرصت استفاده کند، ابهامات زیادی دارد
به گزارش اقتصاد انرژی؛ حسن کاظمی در گفت‌وگو با ایلنا گفت: ایران در مرکز ثقل یک بیضی بزرگ انرژی با حجم نیازی بالغ بر 500 میلیارد دلار قرار دارد، حال اگر یک بنگاه چینی با سازنده ایرانی جوینت شود، کالای نهایی برای همین منطقه با کیفیت بهتر، قیمت مناسب‌تر و حجم بیشتر تولید شود و این تجهیزات را به منطقه بفروشیم، به اهداف صادراتی مشترک پایدار رسیده‌ایم.
وی درباره سند راهبردی 25ساله ایران و چین اظهار داشت: این سند راهبردی، فعلا یک سند کلی در سطح کلان و اقتصاد کلان است و هنوز هیچ یک از مفاد آن به قرارداد یا پروتکل‌های اجرایی تبدیل نشده است، با این حال از آنجایی که این سند بر اساس پروژه کمربند راه ابریشم است، می‌توان گفت که ایران خواه ناخواه باید به استقبال این نوع همکاری‌ها برود.
روی مثبت سند 25 ساله تهران-پکن
وی با بیان اینکه مزیت‌های ژئوپلتیک و ژئواستراتژیک ایران می‌تواند منابع زیادی از بودجه این طرح و در قالب سرمایه گذاری‌های مشترک بخش خصوصی ایران جذب کند، افزود: اما این همه داستان نیست. مسئله این است که هریک از این قراردادهایی که قرار است در زمینه‌های مختلف منعقد شود، به‌ویژه در صنایع مربوط به راه و ترابری، حمل و نقل، احداث مسیرها و جاده‌ها، گردشگری، سرمایه‌گذاری در طرح‌های کشاورزی، انرژی‌های نو و نفت و گاز و پتروشیمی، می‌تواند خوب و موثر باشد، اگر الزامات قانونی و محدودیت‌های داخلی در آن لحاظ شود.
280 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در انرژی
رئیس کمیته توسعه صادرات انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت ایران با بیان اینکه 280میلیارد دلار از سرمایه‌گذاری چین به حوزه احداث و انرژی تخصیص پیدا کرده، تصریح کرد: با این حال، اینکه ایران چگونه می‌تواند از این فرصت استفاده کند، ابهامات زیادی دارد و نیازمند مطالعات دقیق کارشناسی است. به طور مثال اگر قرار باشد در پروژه‌ها و طرح‌های پتروشیمی سرمایه‌گذاری مشترکی اتفاق بیفتد که خوب هست و استقبال هم میشود، باید الزاماتی را در نظر گرفت که دستاوردهای 40 ساله بخش احداث، پتروشیمی و نفت و گاز کشور مخدوش نشود، چراکه ما در برنامه جهش سوم پتروشیمی بیش از 40 میلیارد دلار پروژه تعریف کرده‌ایم و بیشتر از 85 درصد از تجهیزات آن داخلی خواهد بود.
به ریسک قراردادها توجه کنیم
وی تاکید کرد: سازندگان، پیمانکاران و مشاوران باید به ریسک قراردادهای خود با طرف چینی و بانک‌هایی که طرف سرمایه‌گذاری قرار می‌دهند، توجه کرده و بر اساس آن ریسک‌ها وارد قرارداد شوند.
مراقب باشیم مستعمره نشویم
کاظمی با تاکید بر اینکه این سند برای ایران هم فرصت ایجاد کرده است و هم تهدید، هشدار داد: باید توجه داشته باشیم که بلایی که بر سر اقتصاد بنگاه‌های کوچک، متوسط و حتی بنگاه‌های بزرگ دولتی کشورهایی مثل پاکستان، مالزی، سنگاپور، غنا و ونزوئلا آمد، برای ما رخ ندهد.
وی توضیح داد: قطعا اگر الزامات مربوط به حمایت و پشتیبانی از صنایع داخلی، بر اساس محورها و بندهای ده‌گانه اقتصاد مقاومتی، قوانین و مقررات بالادستی حامی بخش خصوصی ایرانی در هر یک از قراردادها و تفاهمنامه‌ها رعایت شود، به نفع ایران است که از منابع مالی صندوق‌های جاده ابریشم و بانک‌های چینی مرتبط با این تفاهنامه استفاده کند.
کاهش فساد، افزایش سود
رییس کمیته توسعه صادرات انجمن استصنا افزود: قطعا اگر بانک‌ها و بنگاه‌هایی که در پروژه‌های مختلف ایران درگیر قرارداد می‌شوند، بتوانند با بخش خصوصی ایران و نه بخش خصولتی و دولتی قرارداد منعقد کنند، علاوه بر کاهش فساد، به یک بنگاه سودآور بین‌المللی تبدیل میشود که تحت پلتفرم همکاری با بخش خارجی چینی قرار خواهد گرفت.
روی لایسنس‌های چینی حساب نکنیم
به گفته وی؛ تنها جایی که ما مشکل داریم، بحث لایسنس‌ها، دانش فنی در حوزه پتروشیمی و ساخت بعضی از قطعات است که روی طرف چینی هم به دلیل اینکه خود مبدع آن دانش فنی نیست، نمی‌توان زیاد حساب کرد.
چرا چین دنبال قرارداد با ایران است؟
کاظمی با بیان اینکه اساسا دلیلی که چین به دنبال این نوع قراردادها با کشورهایی مثل ایران است، برای این است که بر اساس این قرارداد از یک منبع مطمئن خاورمیانه‌ای انرژی دریافت کند، گفت: آنها به دنبال خرید مواد اولیه خام، مواد اولیه پتروشیمی، فرآورده‌های رده پایین یا سنگین پتروشیمی هستند. آنچه که هم چینی و هم ایران می‌تواند به آن فکر کند و مزیت تلقی شود این است که محصول مشترک در ایران تولید و به منطقه فروخته شود.
به 500 میلیارد دلار سرمایه نیاز داریم
وی خاطرنشان کرد: ایران در مرکز ثقل یک بیضی بزرگ انرژی با حجم نیازی بالغ بر 500 میلیارد دلار قرار دارد، حال اگر یک بنگاه چینی با سازنده ایرانی جوینت شود، کالای نهایی برای همین منطقه با کیفیت بهتر، قیمت مناسب‌تر و حجم بیشتر تولید شود و این تجهیزات را به منطقه بفروشیم، به اهداف صادراتی مشترک پایدار رسیده‌ایم.
