به گزارش اقتصاد انرژی به نقل از خبرگزاری ایرنا :
فرهاد پاک نیا در کارگاه «استقرار مدیریت مشارکتی آب در طرح‌های توسعه منابع آبی با رویکرد جذب سرمایه‌گذاری بخش عمومی و خصوصی» در نوزدهمین نمایشگاه صنعت آب کشور افزود: چنانچه برای خروج از این شرایط برنامه‌ریزی کافی انجام نگیرد، امکان بقا و ادامه حیات فراهم نمی‌شود.
وی توجه و مشارکت‌دادن مردم را کلید اساسی برنامه‌ریزی و مدیریت مصارف آب، برشمرد و گفت: بدون نقش‌آفرینی مردم، ذی‌نفعان و ذی‌مدخلان امکان بهینه‌سازی مدیریت مصارف آب امکان‌پذیر نیست.
این مقام مسئول ادامه داد: پیش‌شرط مدیریت منابع آبی توجه به مبانی مشارکتی آن است و یکی از کلیدهای اساسی برای برنامه‌ریزی و مدیریت مصارف آب، درنظرگرفتن و مشارکت‌دادن بخش‌های مختلف مردمی و خصوصی است.
پاک نیا خاطرنشان کرد: تا پیش از سال ۱۳۴۲ شاهد نظام‌های یاریگر سنتی بودیم که محصول آن، دستیابی به تکنولوژی قنات بود؛ پس از آن آمریکا نظام‌های سنتی را به‌مرور از جامعه ما خارج کرد؛ نظام‌های فردی و محفوظ از قبیل کانال‌های روباز و حفر چاه جایگزین آن شد که به دلیل تفاوت اقلیم کشور ما با اقلیم اروپایی منجر به کاهش ذخایر منابع آبی و ورود به وادی خشکسالی بود.
دبیر کارگروه سرمایه‌گذاری و تسهیلگری اجتماعی شرکت مدیریت منابع آب ایران با اشاره به اینکه مشکل اساسی کشور در بخش مدیریت و مصارف آب حذف مردم بوده است، افزود: مشکلات مدیریتی و مصارف آبی از آن زمان آغاز شد که دولت به‌جای مردم مدیریت را در دست گرفت و همین امر باعث شد تا در سال ۱۳۵۰ شاهد اوج تخلیه روستاهای فاقد منابع آبی باشیم؛ لذا بدون نقش‌آفرینی مردم، ذی‌نفعان و ذی‌مدخلان امکان بهینه‌سازی مدیریت مصارف آب امکان‌پذیر نیست.
پاک نیا حفظ سرمایه برای آیندگان را از جمله دستاوردهای مدیریت سنتی و مشارکت مردمی دانست و افزود: از جمله دلایلی که مانع از انجام مدیریت مشارکتی مردمی می‌شود، نبود یک برنامه و نقشه راه متمرکز و یکپارچه است تا کمک کند به سمت مدیریت جوامع محلی پیش برویم.
وی خاطرنشان کرد: پویاسازی، ظرفیت‌سازی و کاراسازی در مدل مشارکتی شکل می‌گیرد و با استفاده از این مدل می‌توان بهترین تصمیم را در حساس‌ترین زمان ممکن اتخاذ کرد.
دبیر کارگروه سرمایه‌گذاری و تسهیلگری اجتماعی شرکت مدیریت منابع آب ایران ادامه داد: برای این مهم باید نقش‌آفرینی و سرمایه‌گذاری عمومی را از سر مزرعه در قالب اتحادیه‌ها و تعاونی‌ها جهت مدیریت بهینه منابع و مصارف آبی در دست گرفت و کشاورزان تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی را از میان خود آغاز کنند.
