به گزارش اقتصاد انرژی؛ سید ناصر سجادی کارشناس حوزه انرژی طی یادداشتی انتظارات فعالین عرصه نفت از تصمیم گیران و دولت های آینده را تشریح کرد:
افزایش تولید نفت خام و میعانات گازی که هم بعنوان خوراک پالایشگاهها مصرف می‌شوند و هم مازاد آن را به صادرات اختصاص می‌دهیم. در صنعت نفت بعنوان یکی از تاثیرگذارترین صنایع در توسعه و رونق اقتصادی ایران از مسیر ارزآوری و تامین خوراک پالایشگاهها، می‌طلبد که با اجرای سیاست¬های درست، افزایش تولید نفت خام و میعانات گازی را در دستور کار قرار گیرد.
انتظار دیگری که از دولت جدید می‌رود، توسعه صنعت پتروشیمی است. در هر حال می‌دانیم که تولیدات پتروشیمی نقش مهمی را در تامین خوراک صنایع پایین دستی و توسعه صنایع و نهایتا افزایش اشتغال بر عهده دارد. طی سالیان گذشته افزایش خیلی خوبی در توسعه و تولید صنایع پتروشیمی داشته ایم که ارزآوری بالایی داشته و چرخ بسیاری از صنایع را چرخانده است. این یعنی سیاستهایی باید در پیش گرفته شود که مسیر توسعه صنعت پتروشیمی کشور تقویت شود و هرچه پتروشیمی قوت گیرد، اشتغال رونق خواهد یافت.
مساله دیگر بهینه‌سازی و روزآمد کردن پالایشگاههای موجود در کشور است؛ ما برای تامین فرآورده‌های مورد نیاز کشور عمدتا از خروجی پالایشگاهها بهره میبریم. در برخی سالها با کمبود خوراک در تولید بنزین مواجه شدیم که منجر به واردات بنزین شد. خوشبختانه طی یک سال گذشته با افزایش تولید بنزین، به صادرات هم رسیدیم. اما با افزایش تولید خودرو و افزایش جمعیت،همیشه اینگونه نخواهد ماند. از آنجا که تاسیس و تجهیز پالایشگاههای جدید سرمایه‌گذاری هنگفتی را می‌طلبد، لازم است که پالایشگاه¬های موجود را در دو بخش روزآمد کنیم: یکی در بخش افزایش کمیت فرآورده و تبدیل فرآورده-های سنگین¬تر به فرآورده¬های سبک¬تر و دیگر در بخش کیفی کردن فرآورده‌ها و تولید سازگارتر با محیط زیست.
استمرار افزایش تولید گاز طبیعی در کشور، انتظاری دیگر است؛ طی چند سال اخیر تولید گاز طبیعی افزایش فوق العاده‌ای یافت بطوریکه می توان گفت سوخت اصلی کشور اکنون گاز طبیعی است و سوختهای مایع در واحدهای تولیدی و خدماتی بسیار کمرنگ شده است- مگر در بخش‌هایی از خراسان شمالی و سیستان و بلوچستان که گازرسانی کامل نشده است- باید سیاستی را در پیش گرفت که این افزایش تولید گاز طبیعی ادامه یابد
.
مساله دیگر که بدلیل اهمیت فوق‌العاده حتی میتواند به تاسیس وزارتخانه‌ای منجر شود، بحث کاهش مصرف انرژی است. شدت مصرف انرژی در کشور بالاست. بر اساس آمار و ارقام منتشر شده اگر وضعیت مصرف ما در بخش گاز طبیعی به همین منوال پیش برود خیلی زود موازنه تولید و مصرف به هم خورده و مصرف از تولید پیشی خواهد گرفت. به این ترتیب هیچ راهی-تاکید دارم هیچ راهی- جز کاهش و بهینه‌سازی مصرف نخواهیم داشت. سالانه بیش از 60 میلیارد متر مکعب گاز طبیعی در نیروگاهها تبدیل به برق میشود یعنی حدود هشتاد درصد مصرف سوخت نیروگاهی را گاز طبیعی تشکیل می‌دهد. بهینه‌سازی باید از خود نیروگاهها بعنوان یک مصرف‌کننده بزرگ شروع شود تا سایر کارخانجات و مصرف کنندگان انرژی. باید سازمانی متولی با اختیارات و بودجه کامل در راستای مدیریت مصرف انرژی ایجاد شود. این یک کار کلیدی است و چاره¬ای جز آن نداریم، در غیر این صورت بزودی به واردکننده گاز طبیعی تبدیل خواهیم شد.
مساله دیگر ساخت داخلی تجهیزات و کالاهای مورد نیاز تاسیسات تولید انرژی و پتروشیمی است؛ لازم است ضمن کاهش وابستگی به واردات این کالاها، با حمایت از بخش خصوصی تولید آنها را تقویت و ایجاد اشتغال را هموار کنیم.
در نهایت اصلاح فرآیندهای کسب مجوز در بخشهای مختلف صنعت نفت باید مدنظر قرار گیرد؛ بسیاری از فرآیندها طولانی است. اگر فردی بخواهد یک پمپ بنزین تاسیس کند، باید حداقل از بیست جای مختلف استعلام بگیرد. این وضعیت در صنایع بالادستی بی شک سخت تر است. برای اینکه شرایط کسب و کار را بهبود ببخشیم و به بخش خصوصی برای سرمایه گذاری در صنایع نفت انگیزه دهیم، باید فرآیندهای کسب مجوز را اصلاح و آسان کنیم. این روند به رونق اشتغال، تاسیس کسب و کارها و قدرت تولیدی کشور کمک شایانی میکند.
