به گزارش اقتصاد انرژی؛ اکونومیست در گزارشی اعلام کرد: پیش‌بینی اقتصاد ایران طی 5 سال آینده نشان می‌دهد در این دوره وابستگی شدیدی به وضعیت تحریم‌ها دارد و احتمالاً تا سال ۲۰۲۲ ، توافق موقت برای کاهش غنی‌سازی اورانیوم در مقابل کاهش تحریم های نفتی ایران حاصل می شود اما تا سال ۲۰۲۴ روابط تیره خواهد شد.
براساس این گزارش، ایران با وجود سه سال رکود عمیق و تحریم‌های آمریکا، همچنان دومین اقتصاد بزرگ منطقه با دومین نرخ جمعیت است که در صورت تنش زدایی با واشنگتن، چشم‌انداز اغواکننده‌ای برای سرمایه‌گذاران خواهد داشت.
با توجه به انگیزه‌های طرفین، احتمالاً تا سال آینده، توافق موقت برای کاهش غنی‌سازی اورانیوم در مقابل کاهش تحریم های نفتی ایران حاصل می شود اما در بلندمدت، اختلافات اساسی م وجب تیرگی روابط آنها تا سال 2024 خواهد شد.
با وجود اینکه بایدن مواضع نرم‌تری نسبت به سیاست‌های فشار حداکثری ترامپ در پیش گرفته اما تجربه نشان می‌دهد هرگونه خطای محاسباتی ایران از جانب رئیس‌جمهور آمریکا بدون پاسخ نخواهد ماند.
اقتصاد ایران که تحت فشارهای سه‌جانبه تحریم‌ها، قیمت‌های پایین نفت و اثرات همه‌گیری ویروس کرونا قرار دارد با محدودیت دسترسی به منابع مالی خارجی و محدودیت نقدینگی در داخل مواجه است. از طرف دیگر، افزایش مخارج دولت تا حدی از طریق پولی کردن کسری بودجه تأمین می‌شود که در اثر این سیاست، فشارهای تورمی بالا در اقتصاد باقی خواهد ماند.
البته با گذشت زمان طی دوره 5 ساله، دولت تلاش خواهد کرد هزینه‌های مرتبط با ویروس کرونا را مهار کند و درعین‌حال، افزایش قیمت و افزایش صادرات نفت باعث رشد درآمدها خواهد شد. بنابراین انتظار می‌رود کسری بودجه طی سال های 24-2023 الی 26-2025 به‌طور متوسط به میزان 1.5 درصد از تولید ناخالص داخلی تثبیت شود.
همچنین دولت برای تأمین کسری بودجه به انتشار اوراق قرضه داخلی و استقراض از چین و روسیه روی خواهد آورد. باوجود این شرایط، چنانچه دولت در میان‌مدت مخارج را به طور معقولانه‌تری مدیریت نکند، کشور وارد مارپیچ ابرتورمی و پولی شدن کسری بودجه می شود.
سند همکاری 25 ساله ایران و چین قصد دارد نشان دهد ایران از پشتوانه اقتصادی بین‌المللی برای مقاومت در برابر تحریم‌ها برخوردار است و حمایت سیاسی لازم را در ارتباط با تقاضا مبنی بر لغو تحریم‌ها پیش از بازگشت به اجرای کامل توافق هسته‌ای دارد.
ایران تا رفع تحریم‌ها بر تقویت روابط اقتصادی با چین متمرکز خواهد شد. به‌ویژه در زمینه ترغیب چین به خرید نفت بیشتر در ازای دسترسی ترجیحی به قراردادهای زیرساختی در ایران برای شرکت‌های چینی.
