به گزارش اقتصادانرژی ، هفته نامه صنایع پتروشیمی در سرمقاله خود که در تاریخ 1401/06/07 منتشر شد آورده است، مسافرانی که در جاده‌های جنوب سفر می‌کنند، با دیدن مشعل های روشن در میادین نفتی، متوجه حضور خود در خطه خونگرم خوزستان، بوشهر و مناطق نفت خیز جنوب می شوند، و با هیجان نزدیک شدن به شهرهای خوزستان، برای رسیدن به اهواز، بوشهر، آبادان، ماهشهر و عسلویه و دیدار مردم خونگرم جنوب، لحظه شماری می کنند. اما گاهی از خود سوال می کنند که این مشعل ها از چه سالی تا امروز روشن است و تا چه زمان روشن خواهد بود و آیا همیشه به همین شکل باقی خواهد ماند. چرا در برخی مناطق، سوختن گاز به مقدار زیاد ادامه دارد؟
واقعیت این است که این مشعل ها و سوخت گاز همراه با نفت یک ضرورت بوده تا گازهایی که قابل مهار و استفاده در جای دیگری نبوده، سوزانده شود و اگرچه روشنایی یک مشعل میتواند زیبایی خاصی به شهری مثل اهواز بدهد و رهگذران را با دیدن آن، به مهمانی گرمای مناطق نفتخیز و خونگرمی مردم منطقه دعوت کند و برای مردم منطقه نیز مانند یک قطب نما عمل نماید، اما گاهی مشاهده تعداد قابل توجهی از مشعل های گاز در حال سوختن، این پرسش را مطرح می کند که آیا می توان گازهای همراه گاز را مهار و در جای دیگری استفاده کرد؟
در طول تاریخ پیدایش نفت وگاز در کشور ما نیز، دل بسیاری از کارگران و مهندسان و رهگذران با مشاهده این مشعل ها و سوختن گازها، سوخته است، که چرا این همه گاز ۲۴ ساعته و برای چند سال در حال سوختن است و نمی توانیم از آن استفاده کنیم؟
و امروز دغدغه تاریخی کارگران و مهندسان صنعت نفت پس از صد سال به سرانجام رسیده و به همت شرکت های پتروشیمی و توانمندی و امکانات آنها قرار است که گازهای همراه با نفت و گازهایی که در مناطق مختلف برای سال ها در حال سوختن است به تدریج جمع‌آوری شده و برای استفاده در صنایع پتروشیمی به عنوان خوراک یا سوخت مورد استفاده قرار گیرد. وما خرسندیم که خبر قراردادهای جمع آوری گاز توسط پتروشیمی ها را به اطلاع مخاطبان گرامی برسانیم و آرزو می کنیم که در مهار بخش عمده گازهای همراه با نفت موفق باشند.
