به گزارش اقتصاد انرژی و به نقل از تجارت‌نیوز، تحریم‌ها علیه روسیه همچنان در حال تشدید است. تعیین سقف قیمت نفت و فرآورده‌های نفتی مسکو از جمله جدیدترین تحریم‌های اعمالی علیه مسکو شناخته می‌شود.
در حوزه گاز نیز اتحادیه اروپا قصد دارد سقف قیمت خرید جدیدی تعیین کند. سقف قیمت تعیین‌شده برای نفت روسیه 60 دلار، فرآورده‌های نفتی 100 دلار و گاز ۱۸۰ یورو به ازای هر مگاوات ساعت (MWh) تعیین شده است.
بر این اساس هیچ کشوری نباید بیشتر از قیمت تعیین‌شده نسبت به خرید محصولات روسیه اقدام کند. مسکو نیز در واکنش به این فشارها بازار صادراتی خود را معطوف به شرق کرد. تا جایی‌که در حال حاضر به عنوان دومین صادرکننده نفت چین برشمرده می‌شود.
همچنین بر اساس آمار رفینیتیو آیکان، عرضه دیزل روسیه به مدیترانه در حال افزایش است. در حوزه گاز نیر ولادیمر پوتین، رئیس جمهوری روسیه، از بازاریابی غافل نشده است و نفوذ خود در بازار شرق را بیشتر کرد.
در تازه‌ترین خبر مسکو ایده تشکیل یک اتحادیه گازی سه‌جانبه با قزاقستان و ازبکستان را مطرح کرد و هر دو دولت، برای همکاری با شرکت گازپروم روسیه موافقت کردند.
شهریور سال جاری هم محمدشهباز شریف، نخست‌وزیر پاکستان، و ولادیمر پوتین، رئیس جمهوری روسیه؛ درباره ساخت یک خط لوله گازی مذاکراتی داشتند. به ثمر نشستن این گفتگو به معنای این است که بازار گاز پاکستان عملا به روسیه سپرده می‌شود.
همچنین چندی پیش پوتین درباره پیگیری ارسال گاز از طریق دریای سیاه و تبدیل ترکیه به هاب گازی اروپا ابراز امیدواری کرد. رجب طیب اردوغان، همتای ترک او نیز واکنشی مثبت به این موضوع نشان داد.
ائتلاف‌های روسیه با کشورهای شرقی احتمال حذف ایران از بازار انرژی تقویت می‌کند. حال نه‌تنها دولتمردان تدبیری درباره به حاشیه رفتن کشور نمی‌کنند بلکه با خوش خیالی همواره دایره همکاری خود را گسترده‌تر می‌کنند.
بر اساس این گزارش، به نظر می‌رسد تحریم‌های نفتی، فرآورده‌های نفتی و گازی روسیه تاثیری در روند صادرات این کشور ندارد و صرفا بازارش را از غرب به بازار شرق منتقل کرده است. اتفاقی که تنها به ضرر ایران تمام شد. چراکه عرضه نفت ارزان روسیه به چین باعث شکل‌گیری رقابت در ارزان‌فروشی شده و ایران را وادار به ارائه تخفیف‌های هر چه بیشتر می‌کند.
در زمنیه صادرات گاز ایران نیز مصداق بارز از دست رفتن بازار را می‌توان به ماجرای پاکستان نسبت داد. این کشور یکی از مقاصد صادرات گاز ایران می‌توانست باشد. اما به نظر می‌رسد با حضور روسیه دیگر جایی برای تجارت با کشوری که تحت تحریم‌های ثانویه است نمی‌ماند. بنابراین شاید بتوان پشت کردن اسلام‌آباد به تهران را توجیه‌پذیر تلقی کرد.
