سعدالله زارعی در یادداشتی نوشت: دولتمردان امریکایی همواره در طول سالیان متمادی در کشورهایی که از آنها به عنوان «مخالف» یا «رقیب» یاد می‌کنند، برنامه‌های روشنی برای تغییر دارند و هیچ‌گاه هم آن را کتمان نکرده‌اند. از همین رو، در بودجه سالانه ایالات متحده، ردیف‌های مشخصی وجود دارد که هدف از تخصیص آن، ایجاد تغییر در محیط‌های مخالف امریکا است.
سلسله مؤسسات سیاسی که رسماً تحت کنترل وزارت خارجه امریکا قرار دارند، بخش مهمی از این وظیفه را به دوش می‌کشند. بنیادهای تحت مدیریت جورج سوروس با بودجه تقریباً 10 ساله 30 میلیارد دلاری، یکی از همین تشکیلات است. پولی که به این ساختار داده می‌شود، صرف تغییر در کشورهای مخالف امریکا می‌شود؛ تغییراتی که در بیشتر موارد تحت واژه «انقلاب رنگی» رخ داده، ناشی از کارکرد همین مؤسسات است. جورج سوروس اخیراً مدیریت یک شورای حکومتی را که به طور مشترک زیر نظر کاخ سفید، وزارت خارجه و سازمان سیا قرار دارد هم برعهده گرفته که مأموریت آن همان ایجاد تغییر است.
در فاصله میان کودتای 28 مرداد سال 32 در ایران تا حدود سه سال پیش، امریکایی‌ها بالغ بر 77 کودتا را در کشورهای مخالف خود مرتکب شده‌اند. هرچند بعد از آن هم تلاش‌های خود را ادامه داده‌اند اما، هرچه به پیش آمده‌اند از قدرت مانورشان کاسته شده است. آنچنان‌که از حوزه کودتاهای نظامی به سمت اقدامات نرم سوق پیدا کرده‌اند. با نگاهی به سند 2030 امریکا درخواهیم یافت که کشور ما در ردیف کشورهایی قرار دارد که باید آن را تغییر دهد. بعد از چین و روسیه، ایران سومین کشوری است که در امریکا با علامت قرمز نشانه‌گذاری شده است. امریکایی‌ها با واژه «دشمن» از ایران یاد می‌کنند و به دنبال اقدامات براندازانه در آن هستند. مقام معظم رهبری در سخنرانی روز گذشته خود به خوبی به این موضوع اشاره کردند و در پاسخ به تلاش امریکایی‌ها برای بحران‌سازی در ایران با استفاده از تفاوت‌ها و اختلافات قومی،مذهبی و جنسیتی، آن را اقدامی بی‌ثمر خواندند.
در میان سخنان رهبر انقلاب موضوع درخشان دیگر، اشاره ایشان به جهان در حال تحول و چرخش قدرت از غرب به سمت شرق است. آنچه که رهبری انقلاب از آن یاد کرده‌اند، به یک مطلب اجماعی در سطح بین‌المللی تبدیل شده است. هرچند بعضاً در خصوص سال و معنا و محدوده‌اش تشکیک‌هایی شده اما در رابطه با اصل موضوع تردیدی وجود ندارد.
در اثنای این تحول، ایران نیز در انتقال قدرت از غرب به شرق به عنوان یک کشور محور در شرق، از موقعیت‌های خوبی برخوردار است. موقعیت اقتصادی ایران، ناشی از منابع انرژی، ظرفیت‌های طبیعی داخلی و جمعیت جوان کارآمد است و موقعیت سیاسی آن هم به واسطه حضور در قلب منطقه‌ای که جبهه مقاومت در آن قرار دارد از اهمیت بسزایی برخوردار است. چنین موقعیت‌هایی به همراه موقعیت فرهنگی که به واسطه اسلام و تشیع از آن برخوردار هستیم، نام ایران را به عنوان کشور محور در شرق مطرح ساخته است.
ما می‌توانیم در این چرخش جهانی موقعیت بسیار مطلوب‌تری بیش از حالا پیدا کنیم. البته لازمه رسیدن به چنین نقطه‌ای این است که دست به اصلاح اشکالات خود در ساختارهای موجود زده تا در تحولات بین‌المللی پیش‌رو بازیگر شویم؛ همان کاری که دولت سیزدهم طی ماه‌های اخیر انجام داده و با عضویت دائمی در سازمان شانگهای و بریکس، مقدمات آن را فراهم آورده است. این تلاش‌ها سبب تسهیل و تسریع نقش آفرینی ایران در جهان آینده خواهد شد.
