به گزارش اقتصاد انرژی آنلاین
موقعیت ژئواکونومیک ایران؛ مزیتی بی‌بدیل در اتصال شرق و غرب
ایران در مرکز سه مسیر راهبردی تجارت جهانی قرار دارد: کریدور شمال–جنوب، شرق–غرب و خلیج فارس–مدیترانه. این موقعیت ژئواکونومیک کم‌نظیر، کشور را به نقطه تلاقی تولیدکنندگان انرژی در خاورمیانه و مصرف‌کنندگان در آسیا و اروپا تبدیل کرده است. در دنیای جدید، این مزیت زمانی به ارزش اقتصادی واقعی تبدیل می‌شود که با زیرساخت‌های داده‌محور، دیجیتالی و هوشمند همراه شود؛ جایی که ایران می‌تواند به مرکز تصمیم‌سازی تجاری انرژی منطقه بدل گردد.
زنجیره ارزش کامل پتروشیمی؛ پایه‌ای برای تجارت هوشمند
ایران یکی از معدود کشور‌هایی است که از خوراک گازی پایدار تا صادرات محصولات نهایی را در داخل مرز‌های خود در اختیار دارد. وجود بیش از ۶۰ مجتمع پتروشیمی فعال در مناطق عسلویه، بندر امام و ماهشهر، شبکه‌ای گسترده از تولید، حمل‌ونقل و صادرات ایجاد کرده که می‌تواند بستر اصلی شکل‌گیری زنجیره دیجیتال ارزش پتروشیمی ایران باشد. با دیجیتالی‌سازی این زنجیره، امکان ردیابی، تحلیل و پیش‌بینی بازار به‌صورت لحظه‌ای فراهم می‌شود؛ اقدامی که نه تنها کارایی اقتصادی را افزایش می‌دهد، بلکه شفافیت و سرعت تصمیم‌گیری را نیز بالا می‌برد.
هوشمندسازی تجارت؛ کلید حضور پایدار در بازار جهانی
در بازار امروز، قیمت و حجم دیگر معیار اصلی نیستند؛ بلکه زمان واکنش، تحلیل داده و قابلیت پیش‌بینی تعیین‌کننده‌اند. کشور‌هایی مانند سنگاپور، نروژ و امارات با توسعه پلتفرم‌های دیجیتال و استفاده از فناوری‌هایی، چون هوش مصنوعی، بلاک‌چین و تحلیل داده‌های بازار، توانسته‌اند تجارت انرژی خود را چند برابر کارآمدتر کنند. ایران نیز می‌تواند با ایجاد پلتفرم ملی تجارت هوشمند پتروشیمی، فرآیند صادرات، تسویه و لجستیک را به‌صورت یکپارچه مدیریت کرده و قدرت چانه‌زنی خود را در بازار‌های جهانی افزایش دهد.
سازگاری با روند‌های نو؛ انرژی پاک و مدیریت انتشار
گرچه تمرکز آینده تجارت بر داده و هوشمندسازی است، اما نباید از واقعیت‌های زیست‌محیطی جدید غافل شد. با گسترش سیاست‌های جهانی کاهش انتشار کربن و اجرای مالیات‌های کربنی در اتحادیه اروپا و سایر مناطق، کشور‌ها ناچارند صادرات خود را با معیار‌های جدید هماهنگ کنند. برای ایران، این روند به معنای ضرورت بهبود بهره‌وری انرژی، کاهش هدررفت و استفاده هوشمند از داده برای مدیریت انتشار کربن است. این اقدام نه‌تنها هزینه‌های احتمالی صادرات را کاهش می‌دهد، بلکه با تقویت تصویر ایران به‌عنوان صادرکننده پایدار، جایگاه کشور را در زنجیره تجارت جهانی ارتقا می‌دهد.
سرمایه انسانی و فناوری بومی؛ پشتوانه تحول دیجیتال
ایران از نظر نیروی انسانی متخصص در حوزه‌های مهندسی، فناوری اطلاعات و تحلیل داده در میان کشور‌های منطقه برتری آشکاری دارد. وجود دانشگاه‌ها، مراکز پژوهشی و شرکت‌های دانش‌بنیان فعال در حوزه انرژی، ظرفیت ارزشمندی برای توسعه زیرساخت‌های دیجیتال در صنعت پتروشیمی به‌شمار می‌رود. با تکیه بر این توان داخلی، کشور می‌تواند مسیر هوشمندسازی تجارت را با فناوری بومی طی کند و از واردکننده دانش به صادرکننده الگوی مدیریتی و فناورانه منطقه تبدیل شود.
جمع‌بندی
تحول دیجیتال در تجارت پتروشیمی، فرصتی تاریخی برای ایران است تا نقش خود را از یک مسیر ترانزیتی به هاب داده‌محور تصمیم‌سازی انرژی در منطقه ارتقا دهد. این مسیر، علاوه بر تقویت صادرات و افزایش بهره‌وری، امکان حضور فعال و پایدار در اقتصاد جهانی را نیز فراهم می‌کند. با توجه به روند جهانی هوشمندسازی زنجیره تأمین انرژی و پتروشیمی، پیشنهاد می‌شود ایجاد یک «مرکز نوآوری تجارت هوشمند پتروشیمی» در دستور کار قرار گیرد؛ مرکزی که بتواند با پیوند دادن سه بازیگر کلیدی — دولت و نهاد‌های سیاست‌گذار از یک سو، استارت‌آپ‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان از سوی دیگر، و بنگاه‌های بزرگ صنعتی و صادراتی به‌عنوان کاربران نهایی — نقش هماهنگ‌کننده و شتاب‌دهنده تحول دیجیتال را ایفا کند. چنین نهادی می‌تواند محل تلاقی داده، فناوری و تصمیم باشد؛ جایی برای توسعه پلتفرم‌های ملی، تربیت نیروی انسانی متخصص، و اتصال صنعت پتروشیمی ایران به زنجیره دیجیتال تجارت جهانی. آینده صنعت پتروشیمی، نه در ظرفیت تولید، بلکه در ظرفیت تحلیل و تصمیم‌سازی هوشمند است — و ایران می‌تواند رهبر این تحول در خاورمیانه باشد.
